Doen Direct-To-Consumer advertenties voor geneesmiddelen meer kwaad dan goed?

Getty Images Big Pharma products according to Frost & Sullivan research direct-to-consumer advertising

What unleashed DTCA for prescription drugs in the U.S.? Hoe hebben levensveranderende discussies die alleen in een dokterspraktijk zouden moeten plaatsvinden, hun weg gevonden naar de huiskamers van mensen?

The Prescription Drug DTCA Industry Landscape

DTC-advertenties voor geneesmiddelen

Getty Images

DTCA voor geneesmiddelen werd in 1997 gelegaliseerd. Ondanks haar relatief korte bestaan van 22 jaar, heeft ze een grote invloed gehad op het reclamelandschap voor de Amerikaanse gezondheidszorg en staat ze in schril contrast met vormen van legale reclame voor geneesmiddelen in andere landen over de hele wereld. Ondanks de controverse en vragen over de ethiek van DTCA zijn de VS en Nieuw-Zeeland nog steeds de enige twee landen ter wereld waar deze praktijk is toegestaan. De VS kunnen de enige blijven als het ontwerp van de Therapeutic Products Bill in Nieuw-Zeeland erin slaagt een verbod op geneesmiddelenreclame op recept op te nemen.

Hoewel DTCA enkele positieve effecten heeft, hebben deze commercials de neiging patiënten te misleiden en kunnen ze leiden tot het verbreken van de arts-patiëntrelatie. Tussen 1983 en 2013, een spanwijdte van 30 jaar, werden 449 artikelen over DTC-reclame voor receptgeneesmiddelen gepubliceerd. In deze artikelen werden de verschillende voor- en nadelen van deze praktijk ontleed. De voor- en nadelen waren vooral gebaseerd op de overtuiging dat patiënten die advertenties zagen voor geneesmiddelen die aansloten bij hun symptomen, een dialoog zouden aangaan met hun arts en een actievere rol zouden gaan spelen in hun zorgtraject. Ondanks deze goedbedoelde strategie heeft DTCA van geneesmiddelen op recept aangetoond dat het de arts-patiëntrelatie in gevaar kan brengen. Volgens een FDA-enquête zei 65% van de artsen dat DTCA voor geneesmiddelen verwarrende boodschappen naar de patiënten stuurde, en 8% beweerde dat ze zich onder druk gezet voelden om merkgeneesmiddelen voor te schrijven nadat patiënten een DTC-geneesmiddelenadvertentie hadden aangehaald.

Het routinematige gebruik van DTCA en de nadelige effecten ervan leidden ertoe dat de AMA een standpunt innam tegen dit type reclame. De AMA was bezorgd dat “een groeiende proliferatie van advertenties de vraag naar dure behandelingen aanwakkert, ondanks de klinische effectiviteit van minder kostbare alternatieven.” Het standpunt van de AMA is representatief voor de groeiende scepsis rond DTCA in de medische gemeenschap. Als de grootste vereniging van artsen in het land haar bezorgdheid uitspreekt over deze praktijk, waarom blijven farmaceutische bedrijven dan DTCA gebruiken?

Volgens het Journal of the American Medical Association (JAMA) is er een drastische toename geweest van DTC-marketingbudgetten voor geneesmiddelen op recept, met een sprong van $ 1,3 miljard in 1997 naar meer dan $ 6 miljard in 2016.; dat is een stijging van 361%. Deze bedrijven gebruiken DTCA om geneesmiddelen op recept te promoten omdat het de hoeveelheid verkochte geneesmiddelen verhoogt. Uit een onderzoek van de handelscommissie van het Huis in 2008 bleek dat voor elke $1.000 die werd uitgegeven aan advertenties voor geneesmiddelen op recept, er 24 nieuwe patiënten bijkwamen voor de farmaceutische industrie. Bovendien bleek uit een onderzoeksrapport uit 2003 dat de tarieven voor geneesmiddelen op recept met advertenties bijna zeven keer hoger waren dan voor geneesmiddelen zonder advertenties.

Global Healthcare Outlook, 2019

Frost & Sullivan

In de controverse rond hoge geneesmiddelenprijzen hoor je farmaceutische bedrijven vaak beweren dat de stijging van de geneesmiddelenprijzen een direct gevolg is van R&D-uitgaven. Naast de negatieve gevolgen voor de arts-patiëntrelatie, heeft dit ook gevolgen voor uw portemonnee. Met de misvatting van de uitgaven, moet er een industrie-brede herevaluatie van de prioriteiten met betrekking tot DTC-reclame voor geneesmiddelen op recept.

De advertentie die je ziet

“Wie wil er geen kans? A Chance to Live Longer.”

De door Bristol-Myers Squibb uitgebrachte reclame voor Opdivo, een geneesmiddel tegen een type vergevorderde longkanker, zit vol flitsende beelden van open luchten en uitgestrekte vliegtuigen, die een open weg naar een gezonde toekomst suggereren.

Medicijnen voor levensbedreigende ziekten die zo ernstig zijn als longkanker, kunnen onmogelijk in 90 seconden worden uitgelegd of begrepen. De bijwerkingen, variërend van vermoeidheid tot zelfmoordgedachten, waarmee u of een geliefde te maken kan krijgen tijdens het gebruik van een receptplichtig medicijn, kunnen enorm zijn en mogelijk slopend. Het is bijna onmogelijk voor iemand om alle implicaties van het nemen van een medicijn uit dit soort advertenties te begrijpen.

Voor Opdivo, in het bijzonder, trekken de dramatische beelden en felle kleuren de aandacht van de kijker weg van het kleine lettertype onderaan dat zegt: “Dit is voor volwassenen met niet-kleincellige longkanker die eerder zijn behandeld met chemotherapie op basis van platina.” Dit geneesmiddel presenteert zichzelf als een remedie voor alle soorten kanker, maar het wordt alleen gebruikt voor de behandeling van een specifiek type longkanker. De meeste patiënten die deze advertentie zien, begrijpen niet alle details wanneer ze hun arts naar een geneesmiddel vragen. Zonder twijfel weten deze bedrijven dat patiënten manieren willen vinden om langer te leven. Voor iemand die aan kanker lijdt, is het niet gepast om hen met valse hoop te vervullen, om vervolgens door hun arts te worden afgewezen als ze niet aan de criteria voldoen. De last van het voeren van dit moeilijke gesprek wordt verschoven naar de arts, waardoor de arts-patiëntrelatie verder onder druk komt te staan.

De oversimplistische boodschap in de Opdivo reclame is niet uniek; veel advertenties volgen dezelfde blauwdruk. Deze advertenties kunnen potentiële misvattingen bevorderen. Bijgevolg is er een aanzienlijke daling van het vertrouwen van het Amerikaanse publiek in de farmaceutische industrie. Met ingang van 2018 gaf de Edelman Trust Barometer aan dat 62% van de Amerikanen de farmaceutische industrie niet vertrouwt. Samen met publiekelijk besproken onderwerpen zoals hoge medicijnprijzen en de opioïde-epidemie, hebben DTC-medicijncommercials bijgedragen aan dit gebrek aan vertrouwen.

De farmaceutische industrie streeft ernaar levens te redden door middel van haar medicijnen. Daarom is vertrouwen een essentieel onderdeel dat van belang is voor de waarde van de gezondheid van patiënten. Het op waarde gebaseerde zorgmodel verstoort de typische “one-size-fits-all” DTC-advertentie en betrekt patiënten op een manier die relevanter en transparanter is.

Een toekomstgericht alternatief voor DTC-advertenties zijn Disease Awareness Campaigns (DAC’s) die zijn afgestemd op dit op waarde gebaseerde zorgmodel. DAC’s zijn niet productspecifiek, en ze stellen patiënten in staat om met hun artsen in gesprek te gaan zonder zich te richten op een bepaald geneesmiddel.

Een bedrijf dat DAC’s heeft gebruikt, is Gilead, een op onderzoek gebaseerd biofarmaceutisch bedrijf dat een Hepatitis C-advertentiecampagne heeft laten maken. De advertentie maakte met succes gebruik van het DAC-model en moedigde mensen aan zich te laten testen zonder hun product te noemen.

Ads die deze strategie gebruiken, hebben tot doel mensen effectief voor te lichten over hun ziekte, potentiële patiënten in staat te stellen met hun arts te praten en het stigma rond de specifieke ziekte weg te nemen. Hoewel dit alternatief de arts-patiëntrelatie beschermt door artsen in staat te stellen de best mogelijke medicatie voor te schrijven zonder druk op de patiënt, zijn er zorgen vanwege het gebrek aan FDA-toezicht rond deze praktijk.

De farmaceutische industrie is een bedrijf dat inkomsten genereert. Hoewel deze bedrijven hun producten zullen blijven promoten om de aandeelhouderswaarde en de winstgevendheid te vergroten, is hun uiteindelijke verantwoordelijkheid de mens en de gezondheid van de patiënt. De industrie moet zich inzetten voor marketingstrategieën die niet alleen een winstgevende toekomst bevorderen, maar ook een ethisch verantwoorde toekomst.

Wilt u meer inzichten in de verborgen en werkelijke kosten van DTC-reclame voor geneesmiddelen? Neem contact met ons op! E-mail [email protected] voor een discussie over deze markt.

Dit artikel is geschreven met bijdragen van Inayat Gill, Romina Gupta, en Kate Meacham. Deze vrouwen zijn studenten aan het Mount Holyoke College en kregen een hoge onderscheiding tijdens de 2019 International Business Ethics Case Competition in Los Angeles, Californië.

https://prescriptiondrugs.procon.org/view.additional-resource.php?resourceID=005511

https://www.fda.gov/drugs/drug-information-consumers/impact-direct-consumer-advertising

Schwartz, LM, Woloshin, S. Medical Marketing in the United States, 1997-2016. JAMA. 2019;321(1):80-96. doi:10.1001/jama.2018.19320

https://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2012/07/16/drug-companies-ads-dangers.aspx