Distributie Yield

Wat is een Distributie Rendement?

Een distributie-opbrengst is de meting van de cashflow die wordt betaald door een exchange-traded fund (ETF), vastgoedbeleggingstrust, of een ander type van inkomsten-betalend vehikel. In plaats van het rendement te berekenen op basis van een totaal van uitkeringen, wordt de meest recente uitkering op jaarbasis berekend en gedeeld door de intrinsieke waarde (NAV) van het effect op het moment van de betaling.

Understanding Distribution Yield

Distribution yields kunnen worden gebruikt als een metriek voor cash flow-vergelijkingen voor lijfrente- en vastrentende beleggingen, maar het baseren van de berekening op een enkele betaling kan een vertekend beeld geven van de daadwerkelijk betaalde rendementen over langere perioden.

De berekening van het uitkeringsrendement gaat uit van de meest recente uitkering, die rente, een speciaal dividend of een vermogenswinst kan zijn, en vermenigvuldigt de uitkering met 12 om een totaal op jaarbasis te krijgen. Het op jaarbasis berekende totaal wordt vervolgens gedeeld door de intrinsieke waarde (NAV) om het distributie-rendement te bepalen.

Weliswaar wordt deze metriek vaak gebruikt om vastrentende beleggingen te vergelijken, maar de berekeningsmethode op basis van een enkele betaling kan ertoe leiden dat grotere of kleinere dan normale betalingen worden geëxtrapoleerd tot distributie-rendementen die geen weerspiegeling zijn van de feitelijke betalingen die gedurende de afgelopen 12 maanden of een andere representatieve periode zijn verricht.

Distributieopbrengsten berekenen

De uitkering van eenmalige speciale dividenden kan de distributieopbrengsten hoger dan de werkelijke rendementen scheeftrekken. Wanneer een eenmalig dividend wordt uitgekeerd door een bedrijf in de portefeuille van een fonds, wordt de betaling opgenomen in de periodieke dividenden voor die maand. Een rendement berekend op een betaling inclusief een eenmalig dividend kan een hoger uitkeringsrendement weerspiegelen dan in werkelijkheid door het fonds wordt betaald.

Rendementsberekeningen op basis van uitkeringen bestaande uit rente en terugkerende dividenden zijn doorgaans nauwkeuriger dan die op basis van eenmalige of weinig voorkomende betalingen. De uitsluiting van eenmalige betalingen kan echter leiden tot een uitkeringsrendement dat lager is dan de werkelijke uitbetalingen in het voorgaande jaar.

Uitkeringsrendementen bieden beleggers over het algemeen een momentopname van inkomensuitkeringen, maar de variabelen die worden gevormd door kapitaalwinstuitkeringen en speciale dividenden kunnen het rendement scheef trekken. Om het werkelijke rendement te bepalen, kunnen beleggers alle uitkeringen over de afgelopen 12 maanden bij elkaar optellen en de som delen door de NAV op dat moment.

Meerwaarde- en uitkeringsrendement

Mutual funds en ETF’s brengen gewoonlijk op jaarbasis meerwaarde-uitkeringen uit. Deze uitkeringen vertegenwoordigen de netto-handelswinsten die in de loop van het jaar zijn gerealiseerd en die zijn verdeeld in langetermijn- en kortetermijnwinsten. Een distributieopbrengst die is berekend op basis van een van deze betalingen kan een onnauwkeurig rendement op jaarbasis weergeven.

Berekening van de opbrengst op basis van een langetermijnwinstuitkering die hoger is dan de maandelijkse rentebetalingen, resulteert bijvoorbeeld in een distributieopbrengst die hoger is dan het bedrag dat in het voorgaande jaar aan beleggers is uitbetaald. Anderzijds resulteert een berekening op basis van een kapitaalwinstuitkering die lager is dan de maandelijkse rentebetalingen in een lager dan werkelijk uitkeringsrendement.

SEC Yield Vs. Distribution Yield

Beleggers overwegen en vergelijken vaak het SEC-rendement, ook bekend als het 30-daags rendement, met het uitkeringsrendement bij het nemen van een beleggingsbeslissing. Hoewel beide schattingen schattingen zijn van het rendement op obligaties, worden ze anders berekend. Het SEC-rendement is een geannualiseerd cijfer op basis van het rendement over de meest recente periode van 30 dagen. Zoals hierboven uiteengezet, wordt bij de berekening van het distributie-rendement rekening gehouden met de rendementen over een periode van 12 maanden.

De meningen van analisten en beleggers zijn verdeeld over de vraag welk rendement beter is om het beleggingsrendement te evalueren. Voorstanders van het SEC-rendement wijzen op het feit dat de berekeningen voor het distributie-rendement per obligatiefonds verschillen, waardoor het een onbetrouwbare indicator van het rendement is. De berekeningen voor het SEC-rendement zijn daarentegen gestandaardiseerd en worden bepaald door een gecentraliseerd bureau. Omdat het rendement gebaseerd is op rendementen van trailing periodes, wordt het distributie-rendement ook beschouwd als een onnauwkeurige weergave van de huidige economische omstandigheden. Volgens Vanguard benadert het SEC-rendement het rendement na aftrek van kosten dat een belegger jaarlijks zou ontvangen, ervan uitgaande dat de obligaties tot het einde van de looptijd worden aangehouden en de inkomsten opnieuw worden geïnvesteerd.

Maar obligaties worden door de meeste beleggers zelden tot het einde van de looptijd aangehouden. Ze worden meestal verhandeld op de open markt, waar de voorwaarden voortdurend veranderen als gevolg van externe omstandigheden. In een nota uit 2008 waarin het belang van obligatierendementen werd besproken, stelde onderzoeksbureau Morningstar dat 12-maands rendementen een “nauwkeuriger beeld” geven dan het SEC-rendement, omdat het rekening houdt met 12 verschillende dividenduitkeringen die de prestaties van de obligatie onder uiteenlopende omstandigheden weerspiegelen.

Voorbeeld van Distributie Rendement

Voorstel dat een fonds is geprijsd op $ 20 per aandeel en gedurende een maand 8 cent aan rentebetalingen int. De rente wordt vermenigvuldigd met 12 voor een totaal van 96 cent op jaarbasis. Als 96 cent wordt gedeeld door $20, levert dat een uitkeringsrendement van 4,8% op.