Diagnose hernia

Medische voorgeschiedenis

De arts vraagt u naar uw medische voorgeschiedenis en uw familiegeschiedenis om te bepalen of een hernia de oorzaak van uw klachten is. Men kan u vragen wanneer u voor het eerst pijn kreeg, waar de pijn zich bevindt, of u de pijn plotseling voelde na een voorval – zoals vallen of het tillen van een zwaar voorwerp – of dat u de pijn geleidelijk kreeg. Ze kunnen vragen stellen over uw algehele gezondheid, zoals of u andere medische aandoeningen hebt, medicijnen gebruikt of eerder letsel aan de ruggengraat of een operatie hebt gehad. Deze informatie helpt de artsen de bron van uw symptomen vast te stellen.

Lichamelijk onderzoek

Onze artsen voeren een grondig lichamelijk onderzoek uit om de oorzaak van uw klachten te achterhalen. Dit omvat het voorzichtig manipuleren van uw benen en armen in verschillende gestrekte posities – dergelijke bewegingen kunnen pijn veroorzaken die uitstraalt van de rug naar de ledematen – en drukken tegen de wervelkolom om te testen op gevoeligheid. U kunt ook worden gevraagd om te buigen of een paar passen te lopen, zodat uw arts kan beoordelen of het letsel uw evenwicht of bewegingsvermogen heeft aangetast.

Een neurologisch onderzoek kan uitwijzen of zenuwbeschadiging bijdraagt aan uw klachten. Zenuwen reizen door het lichaam en beïnvloeden de spieren in voorspelbare patronen. Deze patronen kunnen worden gebruikt om uw arts te helpen bij het koppelen van abnormale lichamelijke reacties aan bepaalde zenuwen. Zo kan de arts bijvoorbeeld met een hamertje testen of de zenuwreflexen op verschillende plaatsen in uw lichaam niet reageren, wat erop kan wijzen dat een hernia een zenuw afknelt. Een arts kan ook gebieden van uw huid blootstellen aan prikkels zoals warme en koele temperaturen om te beoordelen of het gevoel is aangetast.

Tekenen van lichamelijke zwakte kunnen er ook op wijzen dat een hernia een zenuw beknelt. Uw arts kan u vragen om specifieke spiergroepen in bewegende delen van uw lichaam te gebruiken om de sterke en zwakke punten te beoordelen. Zichtbare spiertrekkingen of spasmen kunnen ook wijzen op zenuwbeschadiging.

Röntgenfoto

Uw arts kan u een röntgenfoto aanraden om de wervels rondom een hernia te bekijken. Röntgenstralen maken gebruik van hoogenergetische lichtstralen om gedetailleerde beelden van de wervelkolom te maken. Als een tussenwervelschijf verschuift, kan de ruimte tussen de wervels krimpen of kunnen de wervels instabiel worden zonder dat de tussenwervelschijf als stootkussen fungeert. Röntgenfoto’s kunnen een verandering in de hoogte van de discusruimte of een verschuiving in de stand van een wervel aantonen, maar kunnen een hernia zelf niet aantonen.

Een flexie-extensie röntgenfoto wordt gemaakt terwijl u voorover en dan achterover buigt. In vergelijking met een traditionele röntgenfoto geeft een flexie-extensie-röntgenfoto uw arts meer informatie over mogelijke instabiliteit tussen wervels.

Uw arts kan er ook voor kiezen een staande röntgenfoto van drie voeten te maken. Deze zijn er in twee varianten: anterieur-posterieure röntgenfoto’s, die van voren en dan van achteren worden gemaakt, en laterale röntgenfoto’s, die van opzij worden gemaakt. Deze beelden worden “drie-voet” genoemd vanwege het grote formaat van de röntgenfilm. Ze geven een gedetailleerd beeld van de stand van de wervelkolom, die door een hernia kan zijn aangetast.

MRI-scan

Een MRI-scan kan worden gebruikt om een beter beeld te krijgen van de wervels, de tussenwervelschijven en de omliggende weke delen, met inbegrip van het ruggenmerg en eventuele aangetaste zenuwen. Een MRI-apparaat maakt gebruik van een magnetisch veld en radiogolven om twee- en driedimensionale beelden van delen van uw lichaam te maken.

Electromyogram

Als u pijn voelt uitstralen naar uw armen of benen, of zwakte, tintelingen of gevoelloosheid voelt, kan een electromyogram (EMG) uitwijzen of zenuwen worden afgekneld als gevolg van een hernia. Een EMG meet de elektrische impulsen die langs zenuwen, zenuwwortels en spierweefsel worden uitgezonden. Aan de hand van dit onderzoek kunnen artsen vaststellen of de pijn of de zwakte in de spieren of in de zenuwen is ontstaan. Als de pijn in de zenuwen ontstaat, kan dit erop wijzen dat een hernia een zenuw of een deel van het ruggenmerg beknelt.

Tijdens een EMG brengt een arts kleine, dunne naalden, elektroden genaamd, door de huid en in spieren in die corresponderen met specifieke zenuwen. De arts vraagt u vervolgens om deze spieren één voor één te bewegen. De signalen die worden geregistreerd wanneer elke spier samentrekt, kunnen de arts laten zien welke zenuwwortels zijn aangetast en of een zenuwletsel spierschade heeft veroorzaakt.

Een EMG is relatief pijnloos, hoewel sommige mensen zich ongemakkelijk voelen bij de naalden. Meestal duurt het ongeveer 15 tot 30 minuten om deze test uit te voeren.

CT Scan

Als u een eerdere ruggengraatblessure of operatie hebt gehad, of als uw arts vermoedt dat een hernia wordt veroorzaakt door een andere aandoening van de wervelkolom, zoals degeneratieve discusziekte, kan een CT-scan worden aanbevolen. Een CT-scan is een serie röntgenfoto’s die meer details over de wervelkolom geven dan een enkele röntgenfoto kan. NYU Langone maakt gebruik van geavanceerde CT-technologie met de laagst mogelijke hoeveelheid straling.