Devil’s Grip

Object van het spel

Het doel is om het hele kaartspel in de stapels op het raster te plaatsen, met als eindresultaat boeren bovenaan in de bovenste rij, koninginnen bovenaan in de middelste rij, en koningen bovenaan in de onderste rij.

De stapel

Twee standaard pakjes van 52 kaarten worden ontdaan van alle azen, zodat er een stapel van 96 kaarten overblijft.

De deal

Nadat het pakje geschud is, worden er 24 kaarten open gedeeld in drie rijen van acht kolommen. Op elk moment kunnen kaarten worden verplaatst binnen dit drie-bij-acht raster door ze van plaats te verwisselen met elkaar. De rest van het pak wordt met de beeldzijde naar beneden gelegd om de voorraad te vormen.

Het spel

Kaarten mogen op elkaar gelegd worden als ze van dezelfde kleur zijn en voldoen aan één van de volgende volgorde van onder naar boven:
2, 5, 8, J
3, 6, 9, Q
4, 7, 10, K

De volgorde lijkt misschien willekeurig, maar is visueel logisch op het raster: tweeën in de bovenste rij, drieën in het midden, vieren op de onderste rij, dan in de bovenste rij, vijven, middelste rij zessen, enzovoorts.

Spaties

Wanneer een lege ruimte ontstaat als gevolg van het verschuiven van een kaart bovenop een andere, wordt de bovenste kaart van de voorraad getrokken om deze te vervangen. Dit is de enige manier waarop de basiskaarten (tweeën, drieën en vieren) op het raster kunnen komen. Als er geen lege plaatsen zijn, worden de kaarten op de traditionele Solitaire-manier – groepen van drie – omgedraaid en deze kaarten worden open op een stapel gelegd om de talon te vormen. Kaarten van de juiste kleur mogen worden genomen en bovenop de passende kaarten worden gelegd die al op het raster liggen. Zo kan de schoppenacht op de schoppenvijf worden gelegd. Het is niet noodzakelijk dat de schoppen vijf al bovenop een schoppen twee ligt.

Einde van het spel

Het spel gaat door totdat er geen kaarten meer op het raster kunnen komen. Gewoonlijk zal elke stapel een beeldkaart bovenop hebben. De kaarten die in de talon overblijven worden geteld om de score van de speler te bepalen – hoe lager hoe beter. Het komt zelden voor dat de hele stapel wordt uitgespeeld. Een score van 10 of minder overgebleven kaarten in de talon is “goed”; een score van 5 of minder kaarten is “uitstekend”; en 2 of minder kaarten is “briljant.”