Depersonalisatie-test (DDD)

Depersonalisatiestoornis, of je onwerkelijk voelen, staat nu bekend als DDD – depersonalisatie- / derealisatiestoornis.

Depersonalisatie en derealisatie maken beide deel uit van dezelfde stoornis.

Het verschil is dat depersonalisatie verwijst naar de ervaring van iemands zelf – je een robot voelen of je los voelen van je eigen lichaam, terwijl derealisatie verwijst naar de ervaring van het gevoel dat de wereld om je heen onwerkelijk is.

Mensen met DDD kunnen episodes van depersonalisatie of derealisatie of beide hebben.

Het is ook belangrijk te vermelden dat depersonalisatiestoornis tot voor kort bekend stond als DPD.

De onderstaande depersonalisatietest is geen diagnostisch hulpmiddel en wordt alleen voor educatieve doeleinden aangeboden.

Kruis alles aan wat van toepassing is:

Ik voel me losgekoppeld van mijn herinneringen.

Ik voel me een vreemde voor mezelf.

Het voelt alsof mijn lichaam op zichzelf functioneert.

Ik voel me emotioneel gevoelloos.

Geluiden lijken harder of zachter dan ze in werkelijkheid zijn.

Het voelt alsof sommige negatieve gebeurtenissen (echtscheiding, trauma, etc.) nooit hebben plaatsgevonden.

Ik ben niet in staat om me dingen duidelijk te herinneren.

Ik heb moeite mijn eigen spiegelbeeld te herkennen.

Het voelt alsof mijn ik uit mijn lichaam is verwijderd.

Ik heb het gevoel dat mensen die ik ken vreemden zijn.

Ik voel me losgemaakt van mijn eigen lichaam.

Het voelt alsof ik een toeschouwer ben van mijn eigen leven.

Het voelt alsof ik mezelf observeer buiten mijn lichaam.

Ik heb het gevoel dat ik een robot ben.

Ik voel me alsof ik in een droom leef.

Het lijkt alsof ik geen controle heb over wat ik doe of zeg.

Mijn omgeving (mensen en voorwerpen) lijkt onwerkelijk.

Het voelt alsof ik los ben van mijn lichamelijke gewaarwordingen.

Het lijkt alsof voorwerpen om me heen van vorm en/of grootte veranderen.

Ik leef in een droomachtige trance.

DSM-5 criteria vragen. Vink aan wat van toepassing is:

Ik ervaar een aantal of veel van de bovenstaande symptomen regelmatig.

De bovenstaande symptomen bezorgen me veel verdriet of belemmeren mijn sociaal functioneren.

Ik weet dat de bovenstaande ervaringen niet echt zijn.

RESULTATEN

Als u op de laatste drie vragen “waar” hebt geantwoord (DSM-5-criteria), hebt u mogelijk een depersonalisatiestoornis of een andere stoornis die soortgelijke symptomen veroorzaakt.

Andere stoornissen die soortgelijke gevoelens veroorzaken, kunnen andere dissociatieve stoornissen, depressie, middelenmisbruik of epileptische aanvallen omvatten.

Depersonalisatiestoornis treft meestal kinderen en jonge mensen.

Volgens de statistieken begint slechts 5 procent van de gevallen na de leeftijd van 25.

De ontwikkeling van de stoornis na de leeftijd van 40 is uiterst zeldzaam .

Hoewel de bovenstaande test geenszins een diagnostisch hulpmiddel is, is het belangrijk dat u meteen een afspraak maakt met een geestelijk verzorger.

Veel mensen kunnen op enig moment in hun leven een aantal van deze symptomen ervaren, maar slechts weinigen lijden aan depersonalisatiestoornis.

Vaak lossen deze gevoelens zich na korte tijd vanzelf op, zonder enige behandeling en zonder significante schade aan iemands sociale functioneren.

Het hebben van aanhoudende symptomen van depersonalisatie is echter een reden tot bezorgdheid.

Verontrusting en depressie die gewoonlijk gepaard gaan met de bovengenoemde symptomen, kunnen nog hinderlijker zijn dan de onwerkelijke ervaringen zelf.

Op consult gaan bij een professional in de geestelijke gezondheidszorg is de beste manier van handelen.