De passie is uit mijn huwelijk verdwenen. Is het tijd dat ik ook vertrek?

Het dilemma Mijn man en ik zijn al 20 jaar samen. Ik hou nog steeds van hem – ik zou niet willen dat hem iets overkwam – maar de passie is al lange tijd niet meer dan sporadisch. We ruziën over bijna alles, vooral over politiek. Op dit moment is hij helemaal voor Brexit, terwijl ik meer op het randje zit en vermoed dat vasthouden aan Europa de weg vooruit is. Dat is niet het enige gebied waar we elkaars tegenpolen zijn. Ik geniet van mijn boekenclub, hij van vissen, ik hou van een strandvakantie, hij van veel activiteit, het enige waar we het over eens lijken te zijn is hoeveel we van onze twee uni-kinderen houden en van eten, we houden allebei van een vrijdagavond curry. Dus nu de kinderen slechts part-time bewoners zijn, moet ik dit voorbeeld volgen en een nieuw leven voor mezelf beginnen?

Mariella antwoordt Whoa there, missus! Je zegt dat er geen passie meer is tussen jullie, maar vergeet je niet dat om een enthousiaste ruzie te ritselen je er wel om moet geven? De apathie van de bijna-gescheidenen is een veel angstaanjagender gezicht; rondhangen met koppels in hun laatste dagen is het allemaal “Ja schat, nee schat, geef me de boter schat.” Het is griezelig genoeg om een toeschouwer te verplichten tot celibaat voor het leven. Wat mij betreft, als er nog strijd in je zit, is er ook nog de vonk van een relatie.

Ik kwam laatst een vriendin tegen op een feestje, positief gloeiend en haar ex-man aan haar arm zwaaiend als haar date. Zij is niet de enige die, tien jaar na haar scheiding, tot de conclusie is gekomen dat haar man ook tekortkomingen vertoonde bij allerlei andere vrijers uit alle windstreken, maar niet bij zijn vriendelijkheid en opvoedingsvaardigheden.

Uit een gescheiden gezin komend en de ellende die dat voor kinderen veroorzaakt, heb meegemaakt, ben ik al heel lang een voorstander van bij elkaar blijven waar dat kan. Soms voelt het als de moeilijkste weg om te volgen, wanneer de passie is afgestompt en alleen al de aanwezigheid van je partner een crime passionel een aangename afleiding doet lijken. Maar naarmate je ouder wordt, besef je dat het leven in een snel tempo voorbijraast, dat vriendschappen komen en gaan en dat een duurzame verbintenis met iemand die je door en door kent, een welkome buffer is in een wrede wereld.

Ironisch genoeg zijn er veel parallellen tussen uw huiselijk dilemma en het eurodebat dat in het hele land wordt gevoerd en waarbij u aan tegenovergestelde zijden staat. In een klimaat waarin feiten dun gezaaid zijn en meningen epidemisch, zullen de meeste kiezers hun keuze eerder met het hart dan met het hoofd maken, waardoor dit mijn natuurlijke terrein is. Zoals bij elke op handen zijnde breuk is het moeilijk, naarmate de retoriek van beide partijen escaleert, om de waarheid van de fictie te scheiden. Vasthouden aan de duivel die je kent is misschien niet de meest dwingende reden om in een huwelijk of als lidstaat te blijven, maar een manier vinden om naast elkaar te bestaan is een essentieel ingrediënt voor tevredenheid op elk niveau van het bestaan.

Ik geef toe dat ik een natuurlijke Europeaan ben, geboren in Noorwegen, opgegroeid in een Ierland dat volledig nieuw leven werd ingeblazen door EG-financiering en vervolgens in mijn tienerjaren geëmigreerd naar het Verenigd Koninkrijk. Het lijkt mij dat de grondbeginselen van een geïntegreerd Europa, waarin we nooit meer de verschrikkelijke verliezen zouden lijden die we in twee grote oorlogen hebben geleden, reden genoeg zijn om te proberen onze meningsverschillen op te lossen. In een geglobaliseerde wereld lijkt het idee om terug te keren naar een eenzaam eilandje, grenzend aan een groep landen die elkaar wederzijds steunen, een stap terug.

Terzij ik dit punt al te nadrukkelijk naar voren wil brengen, zou ik willen zeggen dat hetzelfde kan worden gezegd voor uw huwelijk. In plaats van naar de deur te lopen, wat dacht je van de status quo te verstoren? U beweert tegengestelde belangen, maar ik zou ze gewoon beschrijven als individuele bezigheden die alleen een twistpunt worden als u probeert ze aan elkaar op te dringen. In plaats daarvan, verwelkom jullie ontwikkeling als individuen als een bonus voor jullie leven samen, neem vakanties alleen of met vrienden wanneer jullie geen wederzijds aanvaardbare locaties kunnen vinden, geef je over aan je hobby’s en wanneer jullie elkaar in de slaapkamer ontmoeten, kun je ontdekken dat je passie nieuw leven ingeblazen wordt.

Zoals in alle relaties zal er veel voor verbetering vatbaar zijn en zullen er nieuwe problemen moeten worden opgelost, maar als individuen, zoals mijn vriendin en haar echtgenoot, van vijandschap in intimiteit kunnen veranderen, en echtparen zoals u van apathie in een enthousiaste herintroductie, dan moeten onze politici, die de opdracht hebben zich volwassen en intelligent te gedragen voor het algemeen belang, toch zeker worden aangemoedigd hetzelfde te doen. Ik wil u niet belasten met een zware verantwoordelijkheid, maar als u en uw man een manier kunnen vinden om constructiever te communiceren, is er ook hoop voor Europa.

Zoals Gandhi ooit zei, moeten we “de verandering zijn die we willen zien” en de kwaliteiten die uw relatie zullen verbeteren – waaronder compromis, betrokkenheid en empathie – bieden verbeteringen voor het welzijn, niet alleen achter gesloten deuren, maar ook in de echte wereld.

Als u een dilemma hebt, stuur dan een korte e-mail naar [email protected]. Volg haar op Twitter @mariellaf1

• Delen op Facebook
• Delen op Twitter
• Delen via E-mail
• Delen op LinkedIn
• Delen op Pinterest
• Delen op WhatsApp
• Delen op Messenger