De onafhankelijkheid van België (1830 – heden)

1830 tot 1908

Op 4 november opende in Londen een diplomatieke conferentie over de toekomst van België. De grote mogendheden van die tijd erkenden de afscheiding van België van de (Noordelijke) Nederlanden. Leopold I van Saksen-Coburg werd de eerste Koning der Belgen (1831 – 1865). In 1865 werd hij opgevolgd door zijn zoon Leopold II (1865 – 1909). Onder hun bewind werd België de op één na belangrijkste industriële macht.

Beide koningen wilden de economische onafhankelijkheid van België veilig stellen door koloniale expedities te bevorderen, maar daarin slaagden zij pas op het einde van de 19de eeuw. Het was in die periode dat Leopold II expedities van Henry Stanley naar het Congobekken steunde. Hij sloot akkoorden met lokale stamhoofden die resulteerden in een confederatie van staten. Aanvankelijk hadden de Belgische regering en het parlement niets te zeggen over de operaties van de koning. Aangezien Leopold II de eerste bewoner was geweest van gebieden in Centraal-Afrika, had hij een sterke positie op de Conferentie van Berlijn in 1884. Zijn eisen werden ingewilligd. In 1885 stemde het Belgische parlement ermee in dat Leopold II staatshoofd van Congo zou worden. In 1908 werd de controle over Congo overgedragen aan de Belgische staat.