De dood van de man die de man doodde die Jesse James doodde De kortstondige roem van moordenaar Ed O’Kelley eindigde in een fataal gevecht met de politie.

Ed O’Kelley heeft zijn claim op roem. Op 8 juni 1892 liep hij een tent saloon in Creede, Colorado, binnen en schoot twee geweerlopen leeg in de nek van de eigenaar. Het slachtoffer was toevallig Robert Ford, “de vuile kleine lafaard” die 10 jaar eerder Jesse James had neergeschoten. Het is niet duidelijk waarom O’Kelley Ford doodde – misschien om Jesse te wreken, misschien om wat publiciteit te krijgen. Maar het zette hem op een pad dat zou resulteren in zijn eigen gewelddadige dood in een Western straat meer dan een decennium later.

Er waren consequenties voor de moord op Jesse James’ moordenaar Bob Ford. Tot zijn grote verrassing werd O’Kelley, die dacht dat hij als een held zou worden bejubeld, veroordeeld voor moord en kreeg levenslang. Dat werd later teruggebracht tot 18 jaar, maar een petitie-actie resulteerde in zijn vrijlating op medische gronden in 1902. Blijkbaar heeft de gevangenisstraf hem niet gerehabiliteerd.

Misschien was hij verder dan dat. O’Kelley was een voormalig wetsdienaar met een reputatie van een slechte houding. Hij was twistziek en nors en iemand die je zowel privé als in het openbaar moest mijden. In 1891 doodde hij naar verluidt een man die per ongeluk op zijn voeten stapte (er zijn geen gegevens dat hij daarvoor is gearresteerd of berecht). Tien jaar in een stalen kooi moet het nog erger hebben gemaakt.

Toen hij vrijkwam, verhuisde O’Kelley naar Oklahoma City, Oklahoma, en vestigde hij opnieuw zijn reputatie als een nare vent met wie niet te spotten viel. Hij hing rond in het saloon district waar de bewoners te weten kwamen dat hij de man was die Bob Ford had vermoord – informatie die hem blijkbaar niet meer aanzien gaf in de ogen van de lokale bevolking.

Hij kwam al snel in aanvaring met politieman Joe Burnett, die O’Kelley arresteerde omdat hij een “verdacht karakter” had. Dat was niet bevorderlijk voor het humeur van de ex-gevangene en toen hij vrijkwam, begon hij bedreigingen te uiten aan het adres van Burnett. O’Kelley zou zijn kans krijgen om wraak te nemen.

Op 13 januari 1904 werd O’Kelley gearresteerd door een andere agent (het is niet duidelijk waarom) maar al snel weer vrijgelaten. Blijkbaar was hij later die avond ziedend toen hij officier Burnett, zijn vorige tegenstander, op straat tegenkwam. Volgens de verslagen, groette Burnett O’Kelley hartelijk met een “goedenavond”. Als reactie daarop trok O’Kelley een pistool en begon de agent te slaan, vloekte tegen de agent en schreeuwde dat hij hem ging vermoorden.

De twee worstelden op de grond; O’Kelley vuurde zijn pistool verschillende keren af maar raakte nooit zijn doelwit, die de loop weg bleef duwen (hoewel hij daarbij wel wat kruitsporen opliep). In de tussentijd smeekte Burnett voorbijgangers om hulp, waarbij hij zich identificeerde als een wetsdienaar. Niemand hielp. O’Kelley, zonder kogels, begon in Burnett’s oren te bijten.

Een vriend van O’Kelley kwam op het toneel en schoot op de agent, maar toen hij miste, sloeg de vriend snel op de vlucht. De politie werd gebeld, maar voordat ze er waren, kwam het gevecht tot een plotseling einde. Spoorwegbagageman A.G. Paul sprong bij om Burnett te helpen en greep O’Kelley’s arm. Daardoor kon de politieman zijn eigen wapen trekken en twee keer vuren. Een kogel raakte zijn aanvaller in het been, de andere raakte hem in de linkerslaap en doodde hem onmiddellijk.

O’Kelley’s lichaam werd naar het mortuarium gebracht. Het bleef daar twee weken liggen; niemand wilde het opeisen. Uiteindelijk begroef de stad zijn stoffelijk overschot op Fairlawn Cemetery. Er was geen gedenksteen. De begrafenis kostte 12,50 dollar. Vandaag de dag kunnen bezoekers van Fairlawn een grafsteen met O’Kelley’s gezicht zien, geplaatst door de Oklahoma Outlaws Lawmen History Association om het graf van de vogelvrije te markeren.

Ed O’Kelley, de man die de man doodde die Jesse James doodde, heeft misschien nooit kunnen genieten van zijn 15 minuten roem. Voor al zijn problemen, kreeg hij een eenzaam graf in Oklahoma City en een voetnoot in de geschiedenisboeken.