De account is eerder opgeschort.

Vaak als we het woord “fobie” horen, hebben onze gedachten de neiging om naar een van de twee plaatsen te gaan: claustrofobie (angst voor kleine of drukke ruimtes) of arachnofobie (angst voor spinnen).

Deze twee zijn echter niet de enige fobieën die er zijn – in feite zijn ze nog maar net aan de oppervlakte. De realiteit is, er zijn veel gemeenschappelijke fobieën waar we niet over praten, die net zo slopend kunnen zijn.

Volgens gediplomeerd klinisch maatschappelijk werker Ken Goodman, de auteur van The Anxiety Solution Series, beginnen fobieën meestal als angst en veranderen ze in fobieën wanneer mensen actief dingen vermijden die hun angst uitlokken. Een enge ervaring triggert meestal iemands fobie.

Bijvoorbeeld, als je een episode van hevig braken zou hebben die tot een paniekaanval leidde, zou je een irrationele angst voor braken kunnen ontwikkelen en vermijden om naar plaatsen te gaan waar je denkt dat je zou kunnen overgeven.

“Wanneer mensen beginnen te vermijden, verandert de angst in een fobie, en als deze ernstig is, kan deze zo slopend zijn dat deze de loop van hun leven kan veranderen,” vertelde Goodman aan The Mighty.

Om het gesprek over fobieën uit te breiden, vroegen we Goodman om met ons te praten over vijf fobieën waar we niet vaak over horen – maar die eigenlijk vaker voorkomen dan we denken. In aanvulling op zijn inzicht, wendden we ons tot onze gemeenschap om hun ervaringen met deze fobieën in hun eigen leven te delen.

Hier is wat Goodman en onze gemeenschap te zeggen hadden:

Monofobie

Monofobie is de slopende angst om alleen te zijn. Niet te verwarren met eenzaamheid, worstelen mensen met monofobie om het dagelijkse leven aan te kunnen zonder iemand in de buurt – of dat nu een specifiek persoon is, of gewoon een willekeurig persoon.

Ook wel “autofobie” genoemd, bestaat monofobie op een spectrum. Voor sommigen kan monofobie inhouden dat ze in het huis zijn met een specifieke persoon of geliefde. Voor anderen kan monofobie zich zo intens manifesteren dat ze zelfs de badkamer niet kunnen gebruiken zonder dat iemand die ruimte met hen deelt.

Mensen met monofobie kunnen ernstige angst ervaren bij de gedachte alleen gelaten te worden of in de steek gelaten te worden. Volgens Goodman zijn sommige mensen met monofobie bang dat als er iets ergs met hen zou gebeuren, er niemand zou zijn om hen er doorheen te helpen.

Mighty-communitylid Trinnity M. legde uit dat haar angst om alleen te zijn dieper gaat dan dat. “Ik heb een angst om alleen te zijn. Niet per se alleen in een kamer, maar om vergeten te worden,” schreef ze. “De gedachte niemand te hebben om persoonlijk met mij door het leven te gaan.”

Wanneer alleen gelaten, kunnen veel mensen met monofobie het gevoel hebben dat ze niet kunnen ademen, of zich duizelig voelen of flauwvallen. Als je worstelt met de angst om alleen gelaten of vergeten te worden, ben je niet alleen. Bekijk hieronder enkele nuttige bronnen.

• De angst om alleen te zijn
• Heb je een legitieme angst om alleen te zijn?

Hodofobie

Hodofobie, of de angst om te reizen, is een andere veel voorkomende fobie waar we niet genoeg over praten. Deze intense angst is over het algemeen geworteld in het niet willen verlaten van iemands comfort zone, vaak als gevolg van de angst voor het ervaren van een paniekaanval tijdens het reizen.

Mensen met hodofobie kunnen symptomen ervaren zoals maagpijn, hoofdpijn, kortademigheid of diarree wanneer ze worden geconfronteerd met het vooruitzicht hun huis te verlaten of nieuwe plaatsen te bezoeken.

Sommige mensen met hodofobie hebben een angst geassocieerd met specifieke manieren van reizen, d.w.z. alleen vliegtuigen of bussen, terwijl anderen alle reizen vrezen. Voor mensen die hodofobie ervaren, is er een irrationele behoefte om dicht bij huis te zijn voor het geval er toch een paniekaanval optreedt.

Melissa E., een lid van onze angstgemeenschap, gaf verder inzicht in de schadelijke effecten van deze specifieke fobie. “Ik heb absoluut een hekel aan reizen, of het nu een auto of een vliegtuig is, alleen al de gedachte om ergens buiten mijn ‘veilige bubbel’ te gaan, brengt me in paniek,” zei ze.

Behandeling voor hodofobie bestaat meestal uit cognitieve gedragstherapie (CGT). Clinici zullen met cliënten werken aan het navigeren van angstreacties wanneer ze worden geconfronteerd met de trigger van reizen.

Emetofobie

De angst voor braken of overgeven wordt emetofobie genoemd. Volgens Goodman zijn mensen met emetofobie “voortdurend alert op de mogelijkheid van braken en ervan overtuigd dat ze zullen overgeven als ze zich misselijk voelen, zelfs als ze al jaren of decennia niet hebben overgegeven.”

In termen van symptomen heeft emetofobie de neiging zich te manifesteren door gedrag dat bedoeld is om hen “veilig” te houden voor braken. Dat kan eruit zien als thuis blijven, jezelf opsluiten in een specifieke “veilige” kamer, of ’s nachts slapen met een emmer of een handdoek in de buurt voor het geval je ziek wordt. Dingen als lange autoritten of nieuwe gebouwen kunnen je angstig maken, en je zou je zelfs gedwongen kunnen voelen om het dichtstbijzijnde toilet te vinden voor het geval je het moet gebruiken.

Megs B., een lid van de angstgemeenschap van The Mighty, vertelde hoe emetofobie haar eigen leven dagelijks beïnvloedt.

Overgeven. Het geluid, de geur, erover praten, het zien. Ik liep altijd weg als mijn broers ziek waren. Het is nog erger nu ik moeder ben. Een keer, mijn zoon raakte zo uitgedroogd van een maagvirus dat het bijna fataal was. Als mijn kinderen het nu over buikpijn hebben, krijg ik een paniekaanval. Ik verstijf volledig en sluit me af. Ik slaap die nacht niet uit angst dat mijn kinderen ziek worden. Ik heb een empathische echtgenoot die automatisch ingrijpt en helpt. Het is afschuwelijk gênant hoe ik reageer. Een bonzend hart, gespannen spieren, trillen; het is nu PTSS bovenop de oorspronkelijke fobie.

Als je je kunt vinden in Megs’ verhaal, ben je niet de enige. The Mighty heeft een schat aan verhalen van medewerkers om je eraan te herinneren dat je niet de enige bent die met deze fobie te maken heeft. Bekijk hieronder enkele van deze bronnen.

• De realiteit van emetofobie en hoe ik het versla
• Ik kan niet ‘gewoon overgeven:Het dilemma van GERD en emetofobie
• De vicieuze cirkel van angst en emetofobie

Cleithrophobia

De angst om opgesloten te zitten, of cleithrophobia, klinkt misschien vergelijkbaar met claustrofobie, maar het verschilt enigszins. In plaats van bang te zijn om opgesloten te zitten in gesloten ruimtes zoals een lift of een kast, zijn mensen met cleithrofobie bang om opgesloten te zitten in open ruimtes. Denk aan bioscopen, winkelcentra, stadions, casino’s, verkeer op snelwegen en ondergrondse parkeergarages.

Cleithrofobie komt meestal voort uit een angst of jeugdtrauma dat onontkoombaar aanvoelde, en kan worden getriggerd wanneer een individu het gevoel heeft dat er geen ontsnapping mogelijk is.

“Het heeft meer te maken met het vermogen om er snel uit te komen,” legde Goodman uit. “Mensen voelen de behoefte om snel weg te komen als ze een noodsituatie ervaren: paniek, druk op de borst, licht in het hoofd, misselijkheid.”

Aanvullende symptomen zijn huilen, proberen te ontsnappen door weg te rennen, fysiek uithalen en schreeuwen.

Een lid van de geestelijke gezondheidsgemeenschap van The Mighty, Irusta A., beschreef haar ervaring met het leven met cleithrophobia door te zeggen:

Het maakt me angstig als ik er alleen al aan denk. De angst dat er zoveel mensen zijn en dat er iets gebeurt en dat ik er niet aan kan ontsnappen… Ik moet al mijn uitwijkmogelijkheden kennen voor het geval ik in zo’n situatie terechtkom.

Cleithrofobie komt vaker voor dan we denken en als je deze fobie ervaart, ben je niet de enige. Behandeling voor deze fobie omvat meestal cognitieve gedragstherapie om angstreacties op triggers aan te pakken en te navigeren.

Sociale fobie

Sociale fobie, ook bekend als sociale angststoornis, is een intense vorm van angst veroorzaakt door sociale interacties. Sociale fobie kan sociale situaties ondraaglijk maken door de irrationele angst om beoordeeld te worden.

Mensen met een sociale fobie hebben de neiging om sociale situaties zoveel mogelijk te vermijden vanwege de negatieve gevoelens die beoordeeld of afgewezen worden zou kunnen oproepen – minderwaardigheid, ontoereikendheid, vernedering of verlegenheid. Sociale situaties die iemand met een sociale fobie of sociale angst kunnen triggeren, zijn bijvoorbeeld naar het werk of naar school gaan, uitgaan, functies bijwonen met onbekende mensen en het gebruik van een openbaar toilet.

Sociale angst kan de kwaliteit van leven voor veel mensen beïnvloeden. Een anoniem lid van de angstgemeenschap van The Mighty deelde hoe het haar dagelijks leven beïnvloedt.

Ik heb geen vertrouwen in mijn vermogen om correct te spreken. Er zijn momenten waarop ik iets wil zeggen, maar me inhoudt omdat ik bang ben dom over te komen of niet begrepen te worden. Ik heb de neiging bang te zijn om te telefoneren, mensen te benaderen, in een groep te spreken, voor het blok gezet te worden, af te rekenen in de winkel, te bestellen in een restaurant, sollicitatiegesprekken enzovoort. Dit maakt me niet kinderachtig of “gek”. Ik heb angst, en soms wordt dat het beste van me.

Sociale fobieën uiten zich vaak lichamelijk in de vorm van blozen, zweten, trillen, misselijkheid of maagklachten, spierspanning en een verhoogde hartslag.

Als u worstelt met een fobie en deze uw kwaliteit van leven belemmert, is er hulp beschikbaar voor u. Volgens de American Psychological Association (APA), is een van de meest effectieve behandelingen voor de meeste fobieën blootstellingstherapie. Om persoonlijke verhalen te lezen van mensen die met fobieën hebben geleefd, bekijk de volgende verhalen.

• Hoe mijn leven is veranderd na het ontwikkelen van een fobie
• Waarom je nooit iemand met een fobie moet uitlachen
• Hoe OCD en een fobie bijna mijn leven kostten