De 3 soorten beleggingsfondsen

Veel beleggers diversifiëren hun portefeuille door een mix van beleggingsfondsen op te nemen. Beleggingsfondsen worden doorgaans ingedeeld in een van de vier hoofdcategorieën: aandelen, vastrentende waarden, geldmarktinstrumenten of hybride (gemengde) fondsen.

Aandelenfondsen zijn aandelen of equivalenten daarvan, terwijl vastrentende beleggingsfondsen schatkistpapier of bedrijfsobligaties zijn. Geldmarktfondsen zijn kortetermijnbeleggingen in schuldinstrumenten van hoge kwaliteit (zoals AAA-obligaties van bedrijven) van de overheid, banken of bedrijven.

Aandelenfondsen

Aandelenfondsen, ook wel aandelenfondsen genoemd (die beleggen in beursgenoteerde in tegenstelling tot particuliere bedrijven), zijn de meest volatiele van de drie, waarbij hun waarde soms in een korte periode sterk stijgt en daalt.

Maar historisch gezien hebben aandelen op de lange termijn beter gepresteerd dan andere soorten beleggingen. Dat komt omdat aandelen worden verhandeld op basis van de verwachting dat de toekomstige resultaten van een bedrijf een groter marktaandeel, hogere inkomsten en hogere winsten zullen omvatten.

In het algemeen fluctueren aandelen vanwege de beoordeling door beleggers van de economische omstandigheden en hun waarschijnlijke invloed op de bedrijfswinsten. Sociaal verantwoordelijke beleggers houden ook rekening met andere risico’s voor de winst, zoals blootstelling aan boetes, rechtszaken als gevolg van het vervuilen van de economie of het discrimineren van bepaalde werknemers.

Niet alle aandelenfondsen zijn hetzelfde. Enkele veel voorkomende fondsen zijn:

• Groeifondsen, die het potentieel bieden voor grote vermogensgroei, maar mogelijk geen regelmatig dividend uitkeren
• Inkomstenfondsen die beleggen in aandelen die regelmatig dividend uitkeren
• Indexfondsen, die de prestaties van een bepaalde marktindex proberen te weerspiegelen, zoals de S&P 500 Composite Stock Price Index
• Sectorfondsen, die zich gewoonlijk specialiseren in een bepaald industriesegment, zoals financiën, gezondheidszorg of technologie

Vastrentende fondsen

Obligatiefondsen, ook bekend als vastrentende waarden, beleggen in bedrijfs- en overheidsschulden met als doel inkomsten te verschaffen via dividenduitkeringen. Obligatiefondsen worden vaak in een portefeuille opgenomen om het totale rendement van een belegger te verhogen, door gestage inkomsten te bieden wanneer aandelenfondsen in waarde dalen.

Net zoals aandelenfondsen per sector kunnen worden georganiseerd, kunnen obligatiefondsen dat ook. Ze kunnen in risico variëren van laag, zoals door de V.S.gedekte schatkistcertificaten, tot zeer riskant in de vorm van high-yield of “junk bonds,” die een lagere kredietwaardigheid hebben dan bedrijfsobligaties met beleggingskwaliteit.

Hoewel obligatiefondsen doorgaans veiliger zijn dan aandelenfondsen, hebben ze hun eigen risico’s:

• De mogelijkheid dat de emittent van de obligaties, zoals bedrijven of gemeenten, zijn schulden niet kan terugbetalen.
• Er bestaat een kans dat de rente stijgt, waardoor de waarde van de obligaties kan dalen. Omgekeerd bestaat er een omgekeerd evenredige relatie tussen de waarde van obligaties en de rente wanneer de rente daalt.
• De mogelijkheid dat een obligatie vervroegd wordt afbetaald. Wanneer dat bij obligatiefondsen gebeurt, bestaat de kans dat de beheerder de opbrengst niet kan herbeleggen in iets anders dat een even hoog rendement oplevert.

Geldmarktfondsen

Geldmarktfondsen hebben relatief lage risico’s, vergeleken met andere beleggingsfondsen en de meeste andere beleggingen. Volgens de wet mogen ze alleen beleggen in specifieke kortetermijnbeleggingen van hoge kwaliteit die zijn uitgegeven door de Amerikaanse overheid, Amerikaanse bedrijven en staats- en lokale overheden.

Geldmarktfondsen proberen hun “intrinsieke waarde” (net asset value, NAV) – die de waarde van één aandeel in een fonds vertegenwoordigt – op een constante $ 1 per aandeel te houden.Maar de intrinsieke waarde kan dalen tot onder de $ 1 als de beleggingen van het fonds slecht presteren.

Historisch gezien zijn de rendementen voor geldmarktfondsen lager dan voor obligatie- of aandelenfondsen, waardoor ze kwetsbaar zijn voor stijgende inflatie. Met andere woorden, als een geldmarktfonds een gegarandeerde rente van 3% betaalde, maar tijdens de beleggingsperiode de inflatie met 4% steeg, zou de waarde van het geld van de belegger met 1% zijn uitgehold.

Tijdens de wereldwijde financiële crisis was een van de grotere zorgen potentiële tekorten in geldmarktfondsen. Die zorgen zijn verdwenen met het herstel van de wereldeconomie. Het beleggerssentiment is echter een belangrijke speler op de geldmarkt, en de politiek heeft de neiging het sentiment op deze markt te beïnvloeden.

Er is een vierde type beleggingsfonds: het hybride. Zoals de naam al aangeeft, is dit type een combinatie van verschillende soorten fondsen die kunnen worden afgestemd op de situatie en behoeften van een belegger.

Het vierde type-Hybride fondsen

Dit type fonds belegt in zowel aandelen als obligaties. Dit geeft het fonds niet alleen de aantrekkingskracht van een verminderd risico, maar over het algemeen geven ze relatief behoorlijke rendementen voor beginnende beleggers of beleggers die behoefte hebben aan een aanpak op maat.

De aantrekkingskracht van een hybride fonds ligt in de diversificatie van de portefeuille, en de mogelijkheid van de fondsen om activa op verschillende manieren toe te wijzen gedurende het bezit van de belegger in het fonds.

Hybride fondsen nemen de risico’s op zich van de fondsen die zijn samengesteld binnen de portefeuille van het fonds. Als er een hogere mix van obligaties dan aandelen in het fonds is, dan zal er een meer obligatiespecifiek risico in het fonds zijn, en omgekeerd.

Zowel aandelen- als obligatiefondsen kunnen zich specialiseren in ofwel binnenlandse (VS) of internationale holdings. Wereldwijde diversificatie kan even belangrijk, zo niet belangrijker, zijn dan diversificatie tussen aandelen, vastrentende waarden en geldmarkten.

Een laatste gedachte

Er is nog een fondstype waarvan u op de hoogte moet zijn. Het is geen fonds op zich, maar eerder een optie die u kunt gebruiken, een groep (of mand) van effecten die op een beurs worden verhandeld – het exchange-traded fund (ETF). ETF’s zijn een groeiend segment van beleggingsopties voor de gemiddelde belegger; dit zijn over het algemeen fondsen met lagere kosten die een index volgen, zoals de S&P 500, de Russell 2000, of zelfs specifieke sectoren van de economie, zoals Technologie. Het volstaat te zeggen dat ETF’s talrijke beleggingskeuzes bieden voor beleggers om te overwegen.

The Balance verleent geen fiscale, beleggings- of financiële diensten en advies. De informatie wordt gepresenteerd zonder rekening te houden met de beleggingsdoelstellingen, risicotolerantie, of financiële omstandigheden van een specifieke belegger en is mogelijk niet geschikt voor alle beleggers. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Beleggen houdt risico’s in, inclusief het mogelijke verlies van de hoofdsom.