Daten in Japan: Buitenlandse vrouwen delen hun verhalen

Hoe is het om als buitenlandse vrouw te daten in Japan? Dit is een onderwerp waarover niet vaak wordt gesproken, en het kan een breed scala aan ervaringen omvatten, zowel positief als negatief. Hier zijn enkele verhalen uit het echte leven die je zullen doen lachen en huilen.

Een buitenlandse vrouw zijn en proberen te daten in Japan komt met zijn eigen voordelen en problemen, die allemaal een diepe impact kunnen hebben op je emotionele welzijn – zelfs tot aan hoe lang je in het land zult blijven. Toen ik voor het eerst in Japan kwam, probeerde ik de “when in Rome”-benadering en probeerde ik vrouwelijker te zijn op de manier waarop mijn Japanse collega’s dat waren. Ik liet mijn haar groeien, veranderde mijn garderobe volledig, probeerde delicater te zijn in mijn maniertjes – maar het enige wat dat voor mij deed, was mijn portemonnee leegmaken en me laten twijfelen aan mijn eigenwaarde.

Toen ik weer mezelf was, werd ik een “kerstcake” genoemd, omdat ik op 27-jarige leeftijd nog steeds niet getrouwd was (weet je, taarten zijn na 25 december zogenaamd niet meer eetbaar… ), wat me toen echt opviel. Maar aan de andere kant, ik ben geprezen door vorige partners voor mijn onafhankelijk denken, en had veel andere positieve ervaringen waarvan ik denk dat ze niet zo betekenisvol zouden zijn geweest als ze in het buitenland hadden plaatsgevonden.

Als een blanke westerse vrouw, ben ik niet echt in een positie om te zeggen dat dit de gedeelde ervaringen zijn van alle buitenlandse vrouwen in Japan. Dus, ik bereikte per e-mail aan 40 verschillende vrouwen van verschillende etniciteiten, variërend in leeftijd van 23-34, die werden opgevoed in de VS, Canada, Australië, of Europa en had geleefd of wonen in Japan, om uit te vinden wat hun dating ervaringen waren / zijn als in Japan. Dit is wat zij te zeggen hadden.

Hoe zijn uw datingervaringen in Japan over het algemeen geweest?

“Ik zou moeten zeggen dat er meestal goede zijn geweest. Ik bedoel, het is veel makkelijker om de eikel te herinneren die je hart brak dan om na te denken over de goede relaties die gewoon niet werkten. Dat gezegd hebbende, kan ik me herinneren dat ik altijd het gevoel had dat ik een modelvrouw moest zijn – alsof als ik mijn neus moest snuiten, ik gewoon vies of verkeerd was. Dat heeft zeker een paar ruzies veroorzaakt tussen mij en mijn toenmalige vriend” (Emily, 33, Kaukasisch UK).

“Thuis had ik niet echt het zelfvertrouwen om iemand te benaderen, maar hier is het zo, tenzij ze dronken zijn, dat als ik niet de eerste stap zet, er niets zal gebeuren. Dus ik denk dat het positief voor me is geweest, omdat ik me nu zekerder voel in het praten met jongens.” (Sue, 29, Taiwanese Amerikaanse).

“Het was niet zo erg als het op dat moment voelde, maar ik was niet echt zeker van wat ik wilde in een relatie, en ik denk eerlijk gezegd dat het beter zou zijn gegaan als ik niet zo hard had geprobeerd om deel uit te maken van de cultuur in plaats van mezelf.” (Rita, 34, Caraïbisch Canadees)

het zou beter zijn gegaan als ik niet zo mijn best had gedaan om deel uit te maken van de cultuur in plaats van mezelf te zijn.

“Ugh – het was moeilijk. Met mijn vriend was er een enorme taalkloof. We ontmoetten elkaar via Tinder en hij kon behoorlijk goed Engels schrijven, maar toen we elkaar in het echt ontmoetten, niet zo goed. Dat weerhield ons er niet van om elkaar te zien, maar we moesten zo veel tijd besteden aan het uitzoeken hoe we ons duidelijk tegen elkaar konden uitdrukken. Het was moeilijk, nee, het was vreselijk, en uiteindelijk zijn we uit elkaar gegaan omdat we uiteindelijk geen van beiden gelukkig waren.” (Jane, 28, Latijns-Amerikaans).

“Soms geweldig. Soms verbijsterend. Ik ging op date met een paar verschillende soorten Japanse jongens, maar het vreemdste deel was een aantal van hun bereidheid om je te “spoken”! Het kon me niet echt schelen als ze me na één date niet meer wilden zien, want deze dingen gebeuren… Maar, één ding dat me een paar keer overkwam was dat de jongen actief zou zeggen dat ze weer uit wilden gaan, en dan zou ik nooit meer iets van ze horen. Nou, een van die jongens sms’te me 2,5 jaar later… Wat!?” (Victoria, 30, Grieks-Amerikaans)

Hoe worden (werden) jullie behandeld door Japanse mannen?

“Ik had het gevoel dat we hier zijn voor het vermaak van Japanse mannen in plaats van om onszelf te verbeteren.” (Katie, 24, Afro-Amerikaans).

“Ik ging een paar weken uit met een Japanse jongen, en op een avond vertelde hij me dat we niet meer uit konden gaan omdat hij er zeker van was dat ik plastische chirurgie had ondergaan omdat ik Koreaans was, en dat is wat Koreaanse vrouwen doen om echtgenoten te vinden. Ik heb zelfs nog nooit mijn haar geverfd.” (Sarah, 26, Koreaanse Amerikaanse).

“Over het algemeen werd mijn ervaring ontsierd door het feit dat de Japanners er vaak van uitgingen dat ik, omdat ik een Filippijnse achtergrond heb, in Japan ben als sekswerkster. Ik kan je niet vertellen hoe vaak de politie me aanhield om mijn gaijin-kaart te controleren en dan ongelovig te vragen of ik echt daar was om voor mijn bedrijf te werken. Het gebeurde bijna elke week. Het hielp ook niet dat ik na 10 uur ’s avonds naar huis ging. Veel Japanse mannen vroegen me “Hoeveel?” en die vraag ging vaak gepaard met een onzedelijk handgebaar of een ongerechtvaardigd blootleggen van geslachtsdelen terwijl ik me met mijn eigen zaken bemoeide.” (Anne, 31, Filippijnse Australische).

Er zijn momenten dat ik een stapje terug moet doen en moet zeggen dat ik geen Beyoncé of Nicki Minaj ben.

“Mijn mannelijke collega vertelde me eens dat sari’s sexy waren, en wilde weten of alle Indiase meisjes de Kama Sutra moesten leren… Daarna wilde ik er niet eens meer aan denken om in Japan uit te gaan. Ik bedoel, als dat al is wat mijn collega zou zeggen, wat kan ik dan verwachten dat een vreemdeling in een bar tegen mij zou zeggen?” (Mary, 31, Indisch Canadees).

“Ik heb het geluk gehad dat ik tot nu toe goed ben behandeld. Maar op een keer had ik haast en sneed ik voor in de rij en mijn Japanse vriend zei dat dat stom was. Hij zei: ‘Japanners zouden niets zeggen tegen een mede-Japanner, maar wel tegen jou als buitenlander.’ Het deed me beseffen dat hij zich ervan bewust is dat ik een buitenlander ben. Ik ben hier al zo lang dat ik dat soms vergeet. Het gaf me ook het gevoel dat er van mij verwacht wordt dat ik de hele tijd een “goed voorbeeld” ben. Maar soms wil ik me gewoon laten gaan.” (Annie, 31, Europeaan)

“Als het je nog niet is opgevallen, er zijn niet veel zwarte vrouwen in Japan. We zijn, zoals ik het vaak zeg, eenhoorns; we zijn zo zeldzaam dat Japanners niet alleen stoppen en staren, maar ook een lege glimlach geven alsof ze getuige zijn van iets dat maar eens in een blauwe maan gebeurt. Dit betekent dat als ik met iemand uitga, ik soms een stapje terug moet doen en zeggen dat ik Beyoncé noch Nicki Minaj ben – allebei prachtige vrouwen voor wie ik diepe bewondering heb, maar die allebei een seksualiteit oproepen die ik gewoon niet heb. Maar een zwarte vrouw zijn betekent vaak dat je als seksueel wordt gezien.” (April, 25, Afro-Amerikaanse).

Hoe heeft het daten in Japan je huidige relaties beïnvloed?

“Ik heb momenteel een relatie met een andere Japanse man, een die in het buitenland heeft gewoond en meer werelds is dan anderen met wie ik ben uitgegaan. Het is eigenlijk een veel verrijkender ervaring, omdat we op meer gelijke voet staan met het gevoel dat we buitenstaanders zijn in Japan, we willen elkaar allebei meer steunen – er is niet een soort ‘laat me je rondleiden’-houding die onze connectie in de weg staat” (Emily, 33, Kaukasische Australische).

“Ik heb eigenlijk een pauze genomen van het daten omdat ik een aantal van de problemen die het daten in Japan bij me naar boven bracht, wilde uitwerken.” (Jane, 28, Latijns-Amerikaans).

“De persoon met wie ik nu verloofd ben, lijkt erg op iemand die ik in Japan heb ontmoet, maar hij of zij is veel ruimdenkender en avontuurlijker dan mijn Japanse partners waren. We bouwen samen een huis, en het is een enorme onderneming, maar het voelt alsof we een team zijn in plaats van twee mensen die soms snoep en een bed delen. Ik kan me niet voorstellen dat een van mijn exen dit niveau van toewijding aankan.” (Lisa, 27, Chinese Amerikaanse).

Wat is uw dating advies aan andere buitenlandse vrouwen?

“Ga niet uit met die clubjongens in Roppongi!” (Laura, 34, Kaukasische Australische)

“Ken het verschil tussen het hebben van uw cultuur gerespecteerd en het hebben van het behandeld als een fetisj – en weten wanneer om weg te lopen van een relatie als een volwassene.” (Jane, 28, Latijns-Amerikaans).

“Het is niet omdat één Japanner je hart heeft gebroken, dat ze allemaal waardeloos zijn. Veel van hen kunnen zuigen, maar dat is hetzelfde voor elke cultuur, geef Japan niet de schuld van je liefdesverdriet.” (Paula, 29, Koreaanse Amerikaanse).

“Het advies dat ik zou geven is 100 procent gewoon jezelf zijn. Maar zorg ervoor dat je een goede luisteraar bent. Japanse jongens zijn vaak subtieler dan wij in het Westen gewend zijn. Luister en herbevestig altijd de betekenis, zelfs als je denkt dat je het zeker weet. Ik ontdekte dat dit eigenlijk een zeer nuttige vaardigheid is in elke situatie, niet alleen voor dating en niet alleen voor dating met iemand buiten je eigen cultuur.” (Victoria, 30, Grieks-Amerikaans)

Het feit dat één Japanse man je hart heeft gebroken, betekent niet dat ze allemaal waardeloos zijn.

Ik wil alle vrouwen die mijn e-mail hebben beantwoord en ondanks de tijdsverschillen met me hebben gechat over hun ervaringen, enorm bedanken. Ik denk dat ik eindelijk kan zien hoe mijn eerdere datingervaringen in Japan werden beïnvloed door mijn eigen vooropgezette ideeën over wat dating inhield, en nu begrijp ik waarom sommige relaties niet zouden werken – die clubjongens zijn een goed idee om te vermijden!

Hoewel iedereen zowel goede als slechte ervaringen te delen had, leek het erop dat wat we allemaal konden relateren aan de frustratie die cultuurschok ons veroorzaakte, en hoezeer we bepaalde dingen als vanzelfsprekend beschouwden in een relatie. Maar, het heeft ons ook meer geleerd over wie we zijn als mensen, en ons een beter idee gegeven van hoe we ook kunnen leren en onze eigen manier van denken kunnen veranderen.