Consumentenfraude

Consumentenfraude, onwettige activiteiten waarbij bedrog of misleiding wordt gepleegd tegen een individuele koper of een groep klanten, met als gevolg financieel verlies of lichamelijke schade.

Consumentenfraude kan vele vormen aannemen. Voorbeelden van consumentenfraude die vaak worden onderzocht en vervolgd door regelgevende instanties op federaal en staatsniveau zijn het op de markt brengen van gebrekkige producten die leiden tot verwondingen of de dood van de consument, het publiceren van valse advertenties (bv. “bait and switch”), het geven van een onjuiste voorstelling van de toestand van huizen en andere onroerende goederen (bv, nalaten melding te maken van gevaarlijke omstandigheden, belastingaanslagen of de aanwezigheid van giftige stoffen), verkopen van motorvoertuigen met valse certificeringen (bv. fictieve kilometertellerverklaringen, niet-bestaande garanties of vervalste keuringsstickers), te hoge of frauduleuze honorariumnota’s voor professionele diensten, mensen onder druk zetten om te investeren in “snel rijk worden”-regelingen (bv, risicovolle aandelen, multilevel-marketingstrategieën, of onverzekerde obligaties of effecten), het markeren van nagemaakte producten of het verkopen van goederen van inferieure kwaliteit tegen buitensporige prijzen, en het knoeien met levensmiddelen, medicijnen, cosmetica en andere consumptieartikelen.

Craudepraktijken zoals die met valse kredietbeloften, voorschotfraude en nepbanen bieden oneerlijke organisaties gemakkelijke kansen om niet alleen “snel geld te verdienen”, maar ook om kredietkaart- en andere persoonlijke informatie te verkrijgen die kan worden gebruikt om identiteitsfraude te plegen. Bovendien stelt het internet de kleinste onwettige onderneming in staat zich professioneel voor te doen en een brede groep consumenten te bereiken. Varianten van traditionele vertrouwensspelletjes, zoals piramidespelen om snel rijk te worden, fictieve liefdadigheidsinstellingen en ongevraagde e-mails waarin een gratis reis wordt aangekondigd, zijn gemeengoed geworden. Het enige wat nodig is, is dat de geadresseerde zijn of haar sofi-nummer of andere identificerende informatie, geboortedatum en creditcardnummer verstrekt.

Er zijn verschillende redenen waarom consumenten het slachtoffer worden van deze zwendelpraktijken. In veel gevallen zijn consumenten kwetsbaar omdat ze geen specifieke informatie hebben over het product of de dienst die wordt aangeboden. Sommige slachtoffers zijn ook naïef en vinden het moeilijk te geloven dat gewetenloze bedrijven kunnen gedijen en floreren. Bovendien hebben veel mensen het te druk of zijn ze te moe om op hun hoede te zijn voor frauduleuze of bedrieglijke handelspraktijken. Ten slotte kunnen sommige slachtoffers te kampen hebben met persoonlijke problemen (bv. verdriet, eenzaamheid, depressie, drugsmisbruik) die hun besluitvaardigheid aantasten. Deze categorieën sluiten elkaar niet uit, en het is niet ongewoon dat een slachtoffer van consumentenfraude meer dan een van deze kenmerken vertoont.

Het beste wapen tegen consumentenfraude is zonder twijfel voorlichting. In de Verenigde Staten proberen regelgevende instanties zoals de Federal Trade Commission en de Food and Drug Administration het publiek te informeren over mogelijke zwendelpraktijken en mythes. Ook de Consumer Product Safety Commission test voortdurend gefabriceerde goederen op structurele gebreken, inhalatie- en inslikkingsgevaren voor kinderen en risico’s van toevallige ontsteking en verbranding. Waakhond- en onderzoeksorganisaties verstrekken gratis literatuur over internetfraude en telemarketingoplichting. Tenslotte kunnen institutionele entiteiten die de integriteit van hun leden trachten te waarborgen, zoals het Better Business Bureau, de American Bar Association en de American Medical Association, samen met het kantoor van de procureur-generaal van de staat, worden benaderd om de kwalificaties van potentiële aannemers vast te stellen, vergunningen te controleren of klachten in te dienen. Hoewel de wetgeving inzake consumentenbescherming sinds het begin van de 20e eeuw gestaag is gegroeid, variërend van voedselveiligheid tot integriteit van computersoftware, is de beste verdediging tegen fraude een geïnformeerde consument.