Connect With Us!

Huishouden van kippen heeft veel voordelen, behalve boerderijverse eieren. Als u tuiniert, is kippenmest zwart goud als het op de juiste manier wordt gecomposteerd en gebruikt. Het geeft voedingsstoffen terug aan de grond en zorgt voor betere planten, fruit en groenten voor u en uw gezin.

In een onderzoek uit 2014, uitgevoerd door UC Davis Animal Science Masterstudente Carine Elkhoraibi en haar adviseur, Dr. Joy Mench, reageerden meer dan 1.400 kippenhouders. Op de vraag wat de belangrijkste redenen waren om kippen te houden, antwoordde 95 procent van de respondenten dat de kippen voor eigen gebruik bestemd waren, gevolgd door 63 procent die de kippen als partner in de tuin noemden: Denk aan ongediertebestrijding en mest als meststof. Hoewel dit erop wijst dat composteren gebruikelijk is, moeten we voorzichtig zijn met hoe we compost hanteren, composteren en toepassen om besmetting van het fruit en de groenten die we in onze tuinen telen te voorkomen.

Macronutriënten in mest

Naast de macronutriënten stikstof, fosfor en kalium, die essentieel zijn voor de groei van planten, bevat kippenmest ook calcium, magnesium en zwavel, die niet voorkomen in synthetische meststoffen. In zijn ruwe vorm bevat kippenmest echter ook hoge concentraties bacteriën, waaronder pathogene salmonella, wat betekent dat u nooit rauwe kippenmest in uw eetbare tuin moet uitrijden. De bacteriën kunnen in contact komen met uw groeiende producten en ofwel aan het oppervlak blijven plakken of zich in de cellen van de plant verplaatsen, waardoor reiniging onmogelijk wordt.

Bovendien, als u rauwe, niet-gecomposteerde mest op uw planten toepast, kunnen ze heel goed sterven als gevolg van een teveel aan beschikbare stikstof en zouten. De beste manier om van de mest af te komen is deze eerst te composteren en daarna correct en veilig te gebruiken.

Stap 1: Verzamel materialen

Denk aan strooiselmateriaal, zoals rijstdoppen en houtkrullen, en doe dat in een compostvat. U streeft naar ongeveer 25 procent mest en 75 procent andere materialen, waaronder het eerder genoemde strooisel, bladeren, plantaardig materiaal of keukenresten, en grasmaaisel. U moet minstens 1 kubieke voet materiaal hebben om het composteringsproces toe te laten de stapel op te warmen tot een interne temperatuur van 140 tot 160 graden F, die ziekteverwekkende bacteriën zal doden.

Stap 2: Voeg water toe

U wilt dat de hoop de textuur van een natte spons heeft.

Stap 3: Houd de temperatuur in de gaten

Doe dit dagelijks met een compostthermometer, die u online of in een bouwmarkt kunt vinden, en houd een temperatuurlogboek bij om naar te verwijzen. Uw doel is om een temperatuur tussen 140 en 160 graden F te bereiken en deze temperatuur drie dagen aan te houden.

De temperatuur is de sleutel: Het indienen van compostmonsters bij een laboratorium voor detectie van ziekteverwekkers is niet praktisch of effectief. Maar temperaturen van 160 graden F of hoger doden salmonella en veel voorkomende bacteriële ziekteverwekkers die in pluimveemest worden aangetroffen. Als u die temperatuur niet bereikt, neemt de kans op overleving van de ziekteverwekker gedurende een langere periode toe.

Stap 4: Herhalen

Het inwendige deel van uw stapel is behandeld, maar de buitenkant niet. Herhaal het proces daarom nog minstens twee keer om er zeker van te zijn dat alle delen van de stapel zijn behandeld.

Stap 5: Cure

Plaats de compost gedurende minstens 80 dagen in een afgedekte hoop. Deze wachttijd helpt ervoor te zorgen dat de ziekteverwekkende bacteriën zijn gedood.

Hoe te gebruiken

Op commerciële boerderijen stemmen boeren de nutriëntenbehoefte van het gewas af op de opgebrachte hoeveelheid, waardoor eventuele problemen met het uitspoelen van stikstof naar het grondwater worden beperkt. Deze aanpak is niet praktisch voor moestuiniers, maar het is belangrijk om te erkennen dat meer niet altijd beter is en dat het tijdstip van toediening belangrijk is.

In het algemeen geldt: breng compost altijd zo dicht mogelijk bij het planten aan en breng het tussen 1 en 2 centimeter diep aan op uw tuingewassen of 1/2 centimeter diep op uw gazon. Als u uw compostmonsters wilt laten analyseren op macronutriënten, zoals stikstof, fosfor en kalium, en E. coli- en salmonellagehalten, kunt u een monster verzamelen en opsturen naar een particulier diagnostisch laboratorium.

Hier zijn een paar andere punten van aandacht:

• Voeg geen honden-, katten- of menselijke uitwerpselen toe aan uw composthoop, omdat ze niet veilig kunnen worden gecomposteerd.
• U mag geen ammoniak ruiken die wordt geassocieerd met mest in het hok; afgezien van het feit dat het slecht is voor onze longen, kan het zweren veroorzaken in het hoornvlies van de kippen. Als dat wel zo is, heb je meer bodembedekking nodig. Stro wordt vaak gebruikt, maar is niet de beste bodembedekking, omdat het relatief weinig absorbeert in vergelijking met houtkrullen of rijstdoppen, en kan bijdragen aan een sterke ammoniakgeur. Maak uw hok schoon als dat nodig is, maar in het ideale geval, als u de juiste dichtheid van vogels en de juiste hoeveelheid bodembedekking hebt, zou u uw hok niet vaker dan eens in de paar maanden hoeven schoon te maken. (De vogels zullen vaak hun mest “bewerken” met hun strooisel als onderdeel van hun normale scharrelgedrag.)
• Bedenk dat na het composteren het materiaal nog steeds lage niveaus van salmonella, E. coli en andere ziekteverwekkers kan bevatten, wat prima is. Dit is een spel van getallen in zoverre dat uw uitgangsmateriaal miljoenen van deze bacteriën per gram mest bevatte. Zeer lage concentraties van deze bacteriën veroorzaken geen ziekte als je een normaal immuunsysteem hebt. Het is nog steeds aan te raden om vers geplukt fruit en groenten altijd te wassen.

Compost is een veilige en ideale meststof voor uw huis-tuin – mits correct verwerkt. Naast het leveren van voedingsstoffen aan uw planten, voegt de mest organisch materiaal toe aan de grond en verhoogt het de waterhoudende capaciteit en de nuttige bacteriën die in de grond aanwezig zijn, maar de juiste verwerking ervan is van het grootste belang.

Dit artikel is geschreven door Pramod Pandey en Maurice Pitesky, faculteitsleden aan de UC Davis School of Veterinary Medicine van de University of California, Davis, en de University of California Cooperative Extension. Dr. Pandey’s onderzoek richt zich op compostering en microbieel afvalbeheer, en Dr. Pitesky’s onderzoek richt zich op de gezondheid van pluimvee en voedselveiligheidsepidemiologie.

Dit artikel verscheen in het maart/april 2017 nummer van Chickens.