Cervicale hernia of gescheurde tussenwervelschijf

Een hernia van de tussenwervelschijf drukt vaak op de zenuwen in uw nek en veroorzaakt pijn.

Een hernia van de tussenwervelschijf is een veel voorkomende oorzaak van pijn in de nek en het bovenlichaam. De pijn kan dof of scherp aanvoelen in de nek, tussen de schouderbladen, en kan naar beneden uitstralen (reizen) naar de armen, handen en vingers. Gevoelens van gevoelloosheid en tintelingen zijn typische symptomen, en sommige patiënten melden spierkrampen. Bepaalde houdingen en bewegingen kunnen de pijn verergeren en intensiveren.

Bij sommige patiënten kan een cervicale hernia ruggenmergcompressie veroorzaken, waarbij discusmateriaal op het ruggenmerg drukt. Dit is een veel ernstigere aandoening en kan een agressiever behandelplan vereisen. De symptomen van ruggenmergcompressie zijn onhandig of struikelend lopen, problemen met de fijne motoriek in de handen en armen, en tintelingen of “schok”-achtige gevoelens langs de romp of in de benen.

Verschillende factoren verhogen het risico op discusherniatie:

1. Levensstijlkeuzes zoals tabaksgebruik, gebrek aan regelmatige lichaamsbeweging, en onvoldoende voeding dragen aanzienlijk bij aan een slechte gezondheid van de schijf.
2. Als het lichaam ouder wordt, zorgen natuurlijke biochemische veranderingen ervoor dat tussenwervelschijven geleidelijk uitdrogen, waardoor de sterkte en veerkracht van de schijf wordt aangetast.
3. Slechte houding in combinatie met het gebruikelijke gebruik van onjuiste lichaamsmechanica kan de nekwervelkolom extra belasten.

Combineer deze factoren met de effecten van dagelijkse slijtage, letsel, verkeerd tillen of draaien, en het is gemakkelijk te begrijpen waarom een schijf kan hernia’s. Een discushernia kan plotseling ontstaan of geleidelijk in de loop van weken of maanden.

Stadia van een cervicale hernia

De 4 stadia van een cervicale hernia zijn:

#1. Degeneratie van de schijf: Chemische veranderingen die gepaard gaan met veroudering veroorzaken een verzwakking van de tussenwervelschijven, maar zonder een hernia. Dit is onderdeel van het hierboven besproken verouderingsproces, en het kan ertoe leiden dat de tussenwervelschijf uitdroogt, waardoor hij minder goed in staat is de schokken van uw bewegingen op te vangen. Hij kan in dit stadium ook dunner worden.

#2. Prolaps: De vorm of positie van de tussenwervelschijf verandert met een lichte indrukking in het wervelkanaal of de ruggenmergzenuwen. Dit stadium wordt ook wel een uitpuilende schijf of uitpuilende schijf genoemd.

#3. Uitdrijving: De gelachtige nucleus pulposus (binnenste deel van de tussenwervelschijf) breekt door de bandachtige wand (annulus fibrosus) maar blijft binnen de schijf.

#4. Sequestratie of verzegelde schijf: De nucleus pulposus breekt door de annulus fibrosus en kan zich buiten de tussenwervelschijf en in het wervelkanaal verplaatsen.

Het stellen van een nauwkeurige diagnose

Interessant is dat niet elke hernia symptomen veroorzaakt. Sommige mensen ontdekken dat ze een uitpuilende of hernia hebben na een röntgenfoto om een ongerelateerde reden. Maar vaak zijn het de symptomen die de patiënt ertoe aanzetten een arts te raadplegen. Voor het stellen van een juiste diagnose worden de medische voorgeschiedenis, het lichamelijk en neurologisch onderzoek en beeldvormend onderzoek (röntgenfoto, CT-scan) van de patiënt bekeken.

Niet-chirurgische behandelingsmogelijkheden

Niet alle patiënten hebben een operatie aan de nek nodig. Vaak merken de meeste patiënten binnen 4 tot 6 weken dat niet-chirurgische behandelingen de pijn en symptomen verlichten. Wees optimistisch over uw behandelplan en bedenk dat minder dan 5% van de rugklachten een operatie behoeft.

• Medicijnen kunnen bestaan uit een niet-steroïdaal anti-inflammatoir geneesmiddel om de zwelling te verminderen, een spierverslapper om spasmen te verlichten, en/of een pijnstiller.
• Fysiotherapie kan koude- en warmtebehandeling, zachte massage en rekoefeningen omvatten.

operatieve behandelingsopties

Een operatie aan de halswervelkolom kan worden aanbevolen als de pijn en symptomen ondanks niet-operatieve therapieën progressief verergeren. Als de hernia het ruggenmerg samendrukt (d.w.z. myelopathie), kan een operatie noodzakelijk zijn.

Het doel van een wervelkolomoperatie is de zenuwen die door de hernia worden bekneld, te decompresseren. De meest gebruikelijke ingreep is een discectomie – een gedeeltelijke of volledige verwijdering van de beschadigde tussenwervelschijf. Deze operatie wordt meestal aan de voorkant van de nek uitgevoerd (discectomie anterior genoemd). Soms is het nodig om de hernia van achteren te benaderen door een deel van de lamina te verwijderen; een kleine benige plaat die het wervelkanaal bedekt. De naam van deze ingreep is laminotomie (posterieure laminotomie). Vaak kunnen beide ingrepen minimaal invasief worden uitgevoerd, en soms in een poliklinisch centrum voor wervelkolomchirurgie. Voor sommige patiënten is een cervicale kunstmatige discusvervanging een chirurgische optie.

Kan een cervicale hernia worden voorkomen?

Veroudering is onvermijdelijk, maar veranderingen in levensstijl kunnen cervicale discusziekte helpen voorkomen. Zorg voor een goede houding en lichaamsbeweging, behoud een gezond lichaamsgewicht, zorg voor regelmatige lichaamsbeweging en rook niet.