Bhakti: The Way of Devotion

Bhakti – toewijding aan het goddelijke – is gebaseerd op een andere interpretatie van Vedanta: dat de ziel en het goddelijke niet Eén zijn, maar onuitsprekelijk, mysterieus, zowel Eén als verschillend, waardoor een relatie van liefde mogelijk is. Deze liefdevolle toewijding, bhakti, wordt uitgedrukt door middel van liederen, hymnen, offerandes, dansen en toneelstukken.

Bekijk volledig album

Bhakti betekent toewijding. Net zoals sommige mensen geïnspireerd zijn om wijsheid te zoeken, zijn anderen meer van nature geneigd tot devotie als een spiritueel pad. Het woord bhakti, van een wortel die “delen” betekent, geeft het gevoel van “delen” weer dat inherent is aan de liefde voor God. Niet alleen houdt de toegewijde van God, maar God, zo zegt men, houdt van de toegewijde. Bhakti wordt op vele manieren uitgedrukt – in liederen en hymnen, in tempelverering, in dans en in toneelstukken.

De liefde voor Krishna, bijvoorbeeld, wordt bezongen in populaire gezangen van de naam van de Heer, zoals “Hare Krishna!” “Lof aan Krishna!” en in bhajans of populaire hymnen. In de Bhagavad Gita onthult Heer Krishna dat dure brandaltaarrituelen niet nodig zijn om God te eren. “Ik aanvaard het offer, zelfs van hen die mij met toewijding een blad, een bloem, een vrucht, of wat water geven,” zegt Krishna. Elke dag brengen Hindoe toegewijden in tempels en huizen over de hele wereld dergelijke eenvoudige eeroffers aan Krishna en aan andere godheden. Zij geven fruit, bloemen, water en snoep, en zij ontvangen deze geschenken terug, als de zegen en genade, de prashad, van God.

Zulke devotie is ook prominent aanwezig in regionale talen. De lofprijzingen van Heer Rama in de Ramcharitmanas worden bijvoorbeeld in heel Noord-India gezongen in de Hindi-taal van Tulsidas. De Godin Durga wordt in het Bengaals geprezen door Ramprasad Sen. In Zuid-India zongen de dichterheiligen, de Nayanmars, de lofzangen van Shiva en de Alvars die van Vishnu. En meer recent richten groepen zoals de Swaminarayan beweging hun devotie op Heer Swaminarayan.

Dans is ook een vorm van devotie. Krishna toegewijden in India en in Amerika zullen vaak dansen als zij kirtan zingen. Indiase klassieke dans heeft ook een devotionele context. Shiva als Nataraja is de Heer van de Dans en wordt soms afgebeeld in de energieke, evenwichtige en prachtige pose van een danser. In zijn dansen schept hij het universum en vernietigt het, waarbij hij de veelvuldige schepping weer in zichzelf opneemt. Aan het begin van een Indiase dansvoorstelling kan de danser een van de Goden eren met een aanroeping. De danser kan door gebaar en beweging het beeld zelf van Krishna creëren, zodat het publiek het gevoel van devotie kan ervaren. Of de danseres kan Krishna’s geliefde worden, zodat het publiek het verlangen kan proeven dat zij naar Krishna heeft.