Better hombresLatino mannen zijn een lichtpuntje in de haperende campagne van Donald Trump

De LAATSTE Republikeinse presidentskandidaat die de staat Texas verloor, Gerald Ford, verslikte zich in een overheerlijke tamale tijdens een campagnestop bij de Alamo. Hij probeerde de Mexicaanse specialiteit te eten zonder het omhulsel van maïs te verwijderen. Hij won 18% van de Latino-stemmen, en de steun van 130.000 Texanen minder dan Jimmy Carter. Veel Republikeinen geloven nog steeds dat het “Grote Tamale-incident” hem zijn herverkiezing heeft gekost. Bijna een halve eeuw later zou volgens opiniepeilingen een Republikein in Texas opnieuw op het punt van stikken kunnen staan.

Donald Trump heeft andere manieren gevonden om Mexicaans-Amerikanen voor het hoofd te stoten. “Hij is een slechte echtgenoot, hij betaalt zijn belastingen niet en hij heeft veel kinderen van hun ouders gescheiden. Wat goed dat we ons van hem kunnen afscheiden!” zegt Santiago Ramos García, een gepensioneerde schoenenverkoper in Houston die zijn stem al heeft uitgebracht op Joe Biden. De snel groeiende groep Latino’s, van wie velen het gevoel hebben dat de Republikeinse Partij Amerika liever zonder hen ziet, heeft Texas van een juweel in de Republikeinse kroon veranderd in een slagveld. De dalende populariteit van de heer Trump onder blanke vrouwen en ouderen versnelt de verandering.

Als de heer Trump Texas in handen houdt, heeft hij dat misschien te danken aan Latino mannen. Nationale peilingen plaatsen de heer Trump ongeveer zeven procentpunten achter zijn tegenstander ten opzichte van 2016. Maar zijn steun onder Latino’s is tegen de trend ingegaan en is zelfs licht gestegen. Volgens Equis, een politiek adviesbureau, is zijn peiling onder mannen (35%) in de slagveldstaten veel sterker dan onder vrouwen (22%). Hoewel sommige opiniepeilers hierover van mening verschillen, denken de meeste dat de genderkloof onder Latino-kiezers groter is dan onder blanken of Afro-Amerikanen. Latino mannen zijn in deze cyclus verder naar hem toe opgeschoven dan zowat elke andere groep. Volgens een peiling van de New York Times/Siena College in Texas staat Trump 46 punten lager bij Latino-vrouwen en een punt hoger bij Latino-mannen.

De genderkloof tussen linksgeoriënteerde vrouwen en rechtsgeoriënteerde mannen is een vast onderdeel van het stemgedrag in Amerika en de rest van het Westen. Maar veel Latino’s zijn gemigreerd uit landen als Mexico en El Salvador, waar de vrouwen conservatiever stemmen dan de mannen. In het buitenland geboren Latino’s zijn minder verdeeld naar geslacht dan autochtone, zegt Rachel Stein, een analist bij Equis. Hieruit blijkt dat de grote steun van de heer Trump onder Latino-mannen niet voortkomt uit een geïmporteerd macho-verlangen naar een caudillo. Het is eerder een teken dat Latino’s bezwijken onder de Amerikaanse electorale eigenaardigheden naarmate ze integreren.

Waar Latino-ouders al vroeg een sociale rol voor meisjes definiëren, worden jongens “meer aan hun lot overgelaten”, zegt Christina Bejarano van de Texas Woman’s University. Latino’s gaan vaker naar de universiteit, stemmen vaker, doen vaker vrijwilligerswerk en worden vaker genaturaliseerd tot Amerikaans staatsburger. Latino-mannen werken vaker in “quasi-partijdige” sectoren zoals grenspatrouilles, politie, bouw en olie, aldus Celeste Montoya van de Universiteit van Colorado. Maar de wegen naar de waardige traditionele rol van kostwinner zijn voor Latino mannen uit de arbeidersklasse net als voor blanken smaller geworden, waardoor er een opening voor de heer Trump is ontstaan. Hij verwijst op zijn bijeenkomsten niet meer naar Mexicaanse mannen als “bad hombres” en houdt zich meer bezig met het najagen van de schaduwen van Antifa dan met de migratiedreiging.

Uit gesprekken met Latino mannelijke Trumpers in Houston blijkt enthousiasme voor de onverzoenlijke stijl van de heer Trump en zijn zakelijk inzicht. Anderen zien gebreken, maar zien er ook aan voorbij. “Je moet naar het grote geheel kijken”, zegt Agustin Reyes, een Obama-Trump stemmer die de anti-immigratie houding van de president niet leuk vindt, maar hem steunt om “achter China aan te gaan”. Daniel Reyes Saenz, een Texaan van de vijfde generatie met een Led Zeppelin tatoeage op elke onderarm, herinnert zich zijn reis van jonge Democraat naar Republikein van middelbare leeftijd in een hokje bij Maga’s, een gezellig restaurant genoemd naar de Mexicaanse eigenaar, Margarita. Gevraagd naar de beschrijving die de heer Trump in 2015 gaf van Mexicaanse migranten als “verkrachters”, antwoordt hij: “Ik heb het niet persoonlijk opgevat. Latino’s, die nu een groter blok vormen dan Afro-Amerikanen, zouden meer invloed hebben als ze meer zouden stemmen. Sommige Democraten mopperen dat de Biden-campagne te laat is begonnen hen serieus het hof te maken om ze te laten stemmen. Anderen hopen dat het presidentschap van Trump een langverwachte stormloop naar de stembus teweegbrengt. De covid-19-epidemie heeft vooral Latino’s zwaar getroffen. Sommigen vragen zich af of bepaalde tegenslagen – een racistische massaschietpartij in El Paso, of de mislukte reactie op een orkaan in Puerto Rico – onder een andere president zouden zijn gebeurd. Maar niet alle apathische Latino’s beschouwen zichzelf als het slachtoffer van Trump. “Hij kan die klotemuur bouwen, ik sta al aan deze kant”, zegt Peter Macedo, een bouwvakker die nog nooit een stem heeft uitgebracht.

Als hij iets minder dan een derde van de Latino-stemmen zou halen, zou de heer Trump slechts een par score voor een Republikeinse kandidaat verdienen. Een nederlaag kan de partij doen concluderen, niet voor het eerst, dat dit in de 21e eeuw een recept voor mislukking is. In een autopsie na de nederlaag in 2012 werd de partij opgeroepen zich warmer op te stellen tegenover Latino’s en immigratiehervormingen te omarmen. Er werd een advies over Latino verkering aangehaald van Dick Armey, een Tea Partier: “Je kunt haar niet het hele jaar door lelijk noemen en verwachten dat ze met je naar het schoolbal gaat.” De heer Trump sloeg dat advies in de wind en won. Maar het demografische zand zal blijven schuiven – en nog sneller als een president Biden zich aan zijn belofte zou houden om een pad naar burgerschap uit te stippelen voor de 11 miljoen immigranten die illegaal in Amerika verblijven.

Er moet kunnen worden doorgedrongen in een groep die geen monoliet is. Eerder dit jaar vroeg een enquête van Lake Research Partners, een Democratische opiniepeiler, Latino’s om hun raciale identiteit te beschrijven. Zijn zij “mensen van kleur” zoals Afro-Amerikanen, die eindeloos tegen discriminatie vechten? Zijn zij, zoals Italianen, “blanke etnici” die na een rancuneus onthaal in de samenleving zullen opgaan? Of zijn het “bootstrappers” die door hard werken hogerop komen, zoals Aziatische-Amerikanen? De respondenten zijn gelijk verdeeld over de drie. De eerste groep is sterk progressief. De tweede en derde groep zijn voor het grijpen als ze met respect worden behandeld. Republikeinen die Texas in handen willen houden, zouden de les van Ford en zijn tamale in acht kunnen nemen: om Latino’s goed te verleiden, verwijder je eerst de onsmakelijke delen. ■

Dig dieper:
Lees het beste van onze 2020-campagneverslaggeving en verken onze verkiezingsvoorspellingen, meld je dan aan voor Checks and Balance, onze wekelijkse nieuwsbrief en podcast over Amerikaanse politiek.

Dit artikel verscheen in het Verenigde Staten-katern van de gedrukte editie onder de kop “Betere hombres”