Ballistics

Forensisch bewijs omvat vele verschillende soorten bewijs die tijdens een strafrechtelijk onderzoek worden verzameld en in een rechtszaak worden gebruikt. Forensisch bewijs wordt doorgaans verzameld en geanalyseerd met behulp van wetenschappelijke methoden: vingerafdrukken, bijtwonden, DNA-bewijs, haar- en vezelanalyse, bloedonderzoek, enzovoort.

Ballistiek is de forensische wetenschap die zich bezighoudt met vuurwapens en vuurwapenprojectielen. Meer in het bijzonder houdt ballistiek zich bezig met het identificeren van specifieke sporen die een vuurwapen op een kogel maakt, de hoek van de baan die een kogel aflegt nadat hij is afgevuurd, en de schade die een kogel veroorzaakt wanneer hij een oppervlak raakt.

Ballistisch bewijs wordt gebruikt om het type wapen te identificeren dat is gebruikt bij het plegen van een misdrijf en andere details van het misdrijf – bijvoorbeeld waar de schutter stond ten opzichte van zijn of haar doelwit. Het kan ook uitwijzen of een wapen dat bij een misdrijf is gebruikt, ook is gebruikt bij een ander misdrijf waarbij identiek ballistisch bewijs is gevonden.

Hoe wordt ballistisch bewijs gebruikt in de rechtszaal?

Alle kogels die op de plaats van een misdrijf zijn achtergebleven, worden door onderzoekers verzameld en geanalyseerd door forensisch ballistische deskundigen. Deze analisten onderzoeken de “groeven” in de gebruikte kogel, die kunnen helpen bij het identificeren van het vuurwapen – of tenminste het type vuurwapen – dat is gebruikt bij het plegen van het misdrijf.

Wanneer een vuurwapen wordt vervaardigd, worden er spiraalvormige “landingen en groeven” gemaakt in de loop van het wapen. Deze ribbels en inkepingen worden “rifling” genoemd, en wanneer een kogel door de loop van het pistool gaat, laat de rifling van de loop karakteristieke markeringen op de kogel achter. Ballistische deskundigen voeren vaak vergelijkende onderzoeken uit op twee kogels om te bepalen of hun patronen overeenkomen en of zij uit hetzelfde wapen afkomstig zijn.

Dit kan nuttig zijn bij vervolgingen door een verdachte te identificeren op basis van zijn of haar bezit van het vuurwapen waarmee de kogels zijn afgevuurd die op de plaats delict zijn aangetroffen.

Ballistisch bewijsmateriaal – waaronder kruitsporen, de hoek van de baan, de afstand tot het doelwit, de in- en uitgangssporen van de kogel en de schade – wordt vaak gebruikt om de gebeurtenissen te reconstrueren die hebben plaatsgevonden bij het plegen van een misdrijf. Zo kan iemand die zegt dat een pistool per ongeluk is afgegaan, waarheidsgetrouw of onwaarheidsgetrouw worden bewezen door forensisch bewijs dat de trekkerdruk van het wapen, de hoek van het pistool bij het afvuren, en de afstand van waaraf is afgevuurd, aantoont.

Is forensisch ballistisch bewijs betrouwbaar?

Sinds vele decennia wordt ballistiek in rechtszalen in de Verenigde Staten beschouwd als een onbetwistbare wetenschap. Echter, verdedigingsadvocaten betwisten de betrouwbaarheid van ballistiek al bijna net zo lang als rechters het als bewijs in hun rechtszalen accepteren.

Een artikel gepubliceerd in het American Bar Association’s Criminal Justice Magazine belicht belangrijke rechtszaken die een toegenomen scepsis laten zien ten aanzien van de betrouwbaarheid van ballistisch bewijs. In het artikel worden twee rechtszaken aangehaald (United States v. Hicks en United States v. Foster) die beide het ballistisch bewijsmateriaal afwezen, voornamelijk omdat rechtbanken dergelijk bewijsmateriaal “al vele jaren” of “al tientallen jaren” hadden geaccepteerd.

Maar recentelijk is er meer vooruitgang geboekt bij het aanvechten van ballistisch bewijsmateriaal. In de zaak United States v. Green oordeelde de rechtbank dat de forensisch deskundige kon getuigen dat de hulzen in kogels gelijk waren, maar niet kon getuigen dat de kogels uit een specifiek wapen kwamen “met uitsluiting van elk ander vuurwapen in de wereld.” Deze bewering dat ballistisch bewijsmateriaal niet specifiek en uitsluitend het exacte wapen kan identificeren dat een kogel heeft afgevuurd, is sindsdien in talrijke rechtszaken gehandhaafd en opnieuw bevestigd.

In 2009 bracht de National Academy of Sciences een rapport uit waarin de beperkingen van forensische ballistiek werden erkend, en waarin stond dat er te veel variabiliteit tussen wapens is om te bepalen hoeveel punten overeen moeten komen om een bepaald niveau van vertrouwen in een resultaat te bereiken, en dat er meer studies nodig zijn om ballistisch bewijsmateriaal te staven en te kwantificeren om betrouwbaarheid te bereiken.