Area 51 en aliens: de mythe, de meme en de vreemde realiteit, uitgelegd

Duizenden mensen zullen naar verwachting dit weekend naar woestijnstadjes in Nevada reizen, geïnspireerd door een virale oproep om “Area 51 te bestormen” in de hoop het Amerikaanse leger te overmeesteren en de regeringsgeheimen te ontmaskeren die zich daar mogelijk schuilhouden.

De woestijnbasis, die volledig verboden is voor burgers, is lang het middelpunt geweest van een samenzwering onder buitenaardse fans en ufologen – mensen die jagen op UFO’s. Ergens in Area 51’s uitgestrekte woestijngebied, geloven zij, is een zwaar bewaakt ondergronds laboratorium waar de regering gevangen buitenaardse vliegtuigen – en mogelijk zelfs buitenaardse wezens zelf – bewaart en bestudeert. Dit geloof dat Area 51’s “militaire basis” een dekmantel is voor buitenaards onderzoek is in de loop der jaren volledig gemythologiseerd door de popcultuur, en is een vast onderdeel geworden van de buitenaardse overlevering.

Maar degenen die aankomen in de hoop geparkeerde vliegende schotels en groene buitenaardse lichamen te vinden die op koude metalen tafels liggen uitgestald, zullen zeker teleurgesteld worden, om twee redenen. De eerste is dat de lokale autoriteiten zeker niemand in de buurt van de geheimzinnige site in Nevada zullen laten.

“Elke poging om illegaal toegang te krijgen tot een federale installatie wordt ten zeerste ontmoedigd,” vertelde een woordvoerder van de Nellis Air Force Base die Area 51 runt aan Vox. “Degenen die zich zonder de juiste toestemming op een federale installatie begeven, zullen worden aangehouden totdat ze kunnen worden overgedragen aan de juiste wetshandhavingsinstanties en zijn onderworpen aan lokale en federale straffen en vervolging.”

De tweede is dat Area 51 de thuisbasis is van het bovengrondse surveillanceprogramma van de natie – en hoogstwaarschijnlijk niets anders. Vanaf de jaren ’50 werden hier enkele van de belangrijkste spionagevliegtuigen uit de Amerikaanse geschiedenis geassembleerd, getest en uiteindelijk op missie gestuurd. Deskundigen zeggen dat het waarschijnlijk een gebied blijft voor de luchtmacht en de Amerikaanse spionagediensten om de volgende generatie vliegtuigen en andere oorlogswapens te ontwikkelen.

Het is dan ook geen wonder dat de geheimen van Area 51 zo diep begraven liggen. Maar het gebrek aan informatie over wat er werkelijk gebeurt in Area 51 heeft de vele geruchten en mythen over de site tot bloei laten komen. Deze mythen hebben veel Amerikanen doen geloven dat ze het verdienen om te weten wat er daar gebeurt.

Hier is een gids voor de hardnekkige mythen – en de militaire realiteit – van Area 51.

Area 51 is de “geboorteplaats van overhead spionage”

Het eerste wat je moet weten over Area 51 is dat het groot is. Gelegen op 120 mijl ten noordwesten van Las Vegas, ligt het binnen de door de luchtmacht geëxploiteerde Nevada Test and Training Range – een enorm, door de overheid gecontroleerd stuk land (“het grootste aaneengesloten lucht- en grondgebied dat beschikbaar is voor militaire operaties in vredestijd in de vrije wereld,” volgens de NTTR zelf) dat ruwweg zo groot is als Connecticut.

Er is daar heel weinig, niet veel meer dan woestijn, ver weg van moderne gemakken als celontvangst. Dat is met opzet: In 1954 vroeg president Dwight Eisenhower om een geheime locatie om een verkenningsprogramma op grote hoogte te starten. Twee CIA-medewerkers begonnen aan een expeditie om een afgelegen, geheime locatie te vinden voor het testen van nieuwe spionagevliegtuigen die zicht konden krijgen op het ontluikende kernwapenprogramma van de Sovjet-Unie. Ze vonden al snel wat ze zochten.

“Ze ontdekten de perfecte vervulling van het presidentiële verzoek, namelijk een geheime basis gecentreerd rond een droge meerbedding in het midden van Nevada die toevallig gelegen was in een reeds geheime faciliteit waar de regering kernwapens liet exploderen,” zegt Annie Jacobsen, die het boek Area 51: An Uncensored History of America’s Top Secret Military Base schreef. “Er was geen manier dat iemand zou proberen om in deze faciliteit te komen, vooral omdat er nucleaire bommen werden geëxplodeerd.”

Het duurde niet lang voordat een mix van ingenieurs, spionnen en geüniformeerde militairen de faciliteit veranderde in de “geboorteplaats van overhead spionage voor de CIA,” zegt Jacobsen.

Met dank aan Annie Jacobsen.

Twee vliegtuigen zijn het meest exemplarisch voor het belangrijke werk dat in Area 51 is gedaan.

Het eerste is het U-2 spionagevliegtuig, dat de VS hielp de groeiende nucleaire dreiging vanuit de Sovjet-Unie in de gaten te houden.

De Sovjets voerden hun eerste atoombomtest uit in 1949 en begonnen vliegtuigen te onderscheppen die op weg waren naar hun grenzen, deels om dat programma geheim te houden. Dat maakte het bijna onmogelijk voor de VS om een overzicht te krijgen van wat er zich in het land afspeelde, vooral omdat Amerika nog steeds geen satellieten had die een duidelijk beeld konden bieden.

In 1953 begon de luchtmacht te zoeken naar een vliegtuig dat zo hoog kon vliegen dat het detectie en luchtafweerraketten kon ontwijken, ongeveer 70.000 voet in de lucht, en lang genoeg afstand kon afleggen – 3.000 mijl of zo – zonder te hoeven tanken. Oh, en het moest voor 700 pond aan camera’s aan boord hebben die een goede resolutie van het land eronder konden geven.

Eisenhower gaf leiding aan een geheim programma via de CIA, bekend als “Project Aquatone” om zo’n vliegtuig te bouwen. Het defensiebedrijf Lockheed Martin ontwierp en bouwde er een, de U-2, in slechts acht maanden. Vliegproeven begonnen in Area 51 op 1 augustus 1955, en het programma had een budget van ongeveer 22 miljoen dollar, wat in het geld van vandaag ongeveer 207 miljoen dollar zou zijn. Dankzij deze fondsen en presidentiële steun konden ingenieurs en anderen veel van de aanvankelijke kinken uit de weg ruimen.

Ze zouden dit doen en de U-2 uitbouwen tot een van de belangrijkste vliegtuigen in de Amerikaanse inlichtingen- en militaire geschiedenis. Tijdens een missie op 4 juli 1956, bijvoorbeeld, vloog Hervey Stockman met de U-2 tot diep in Sovjetgebied. De foto’s die hij nam onthulden dat het land eigenlijk niet zo militair geavanceerd was als de leiding van de natie in die tijd beweerde, waardoor de VS de wetenschap kreeg dat het niet zo achter lag op de Sovjet-Unie in militaire kracht.

Maar op 1 mei 1960 werd een U-2 vliegtuig neergeschoten boven het Sovjet luchtruim. De piloot, Gary Powers, en het vliegtuig werden teruggevonden, waardoor de VS moest toegeven dat het om spionage ging. Dat leidde ertoe dat de regering, met name de luchtmacht, druk uitoefende op Lockheed Martin om in slechts 20 maanden een vliegtuig te bouwen dat niet kon worden neergehaald.

Dat leidde uiteindelijk tot de ontwikkeling van de SR-71 Blackbird, die op 22 december 1964 begon met vliegproeven. Het zou zo veel nieuwe, high-tech apparatuur bevatten dat vliegtuigontwerper Kelly Johnson zei “alles moest worden uitgevonden. Alles.” Door velen bestempeld als het “perfecte spionagevliegtuig,” was het zo capabel dat het ongeveer 80.000 voet hoog kon vliegen met een snelheid van meer dan 2.100 mijl per uur – te hoog en te snel voor vijanden om uit de lucht te halen.

Het was rond die tijd dat het testgebied voor deze vliegtuigen bekend werd als Area 51. Er werden meer hangars, landingsbanen, wooneenheden en andere faciliteiten geïnstalleerd om een groeiend, geheim programma voor spionagevliegtuigen draaiende te houden. Maar omdat de Amerikaanse regering vliegtuigen maakte met het uitdrukkelijke doel om de Sovjet-Unie en anderen technologisch te verslaan, was geheimhouding van het grootste belang. Het was tenslotte de Koude Oorlog.

Hier zijn slechts een paar voorbeelden van wat ze deden: Werknemers gebruikten meestal vliegtuigen om in en uit de faciliteit te reizen. Volgens de CIA werden onderdelen die gebruikt werden om de U-2 te maken uit elkaar gehaald, op een vliegtuig gezet, en dan ter plaatse in Area 51 weer in elkaar gezet. De CIA moedigde ook de mythe aan dat UFO’s rond Area 51 vlogen omdat het hielp verdoezelen wat er werkelijk aan de hand was: het testen van vreemd uitziende, hoogvliegende, bliksemsnelle, nooit eerder geziene vliegtuigen.

De geheimhouding gaat door tot op de dag van vandaag, en wat er daar gebeurt wordt angstvallig bewaakt. Naast andere manieren om publieke kennis te minimaliseren, is er een geheime luchtvaartmaatschappij die elke dag passagiers van en naar de site vervoert op non-stop vluchten. Area 51 heeft ook veiligheidsaannemers die bekend staan als “Cammo Dudes,” die, nou ja, camouflage dragen en rondrijden in witte, ongemarkeerde pick-up trucks om mensen te spotten die proberen de faciliteiten binnen te komen.

Maar sommige activiteiten die daar gebeuren zijn bekend. Jacobsen vertelde Vox dat het Amerikaanse leger er soms buitenlandse strijders traint, waardoor de troepen kunnen oefenen op ruw, afgelegen terrein, ver buiten het zicht van het publiek. Ze gelooft ook dat Area 51 een plek blijft voor Amerikaanse strijdkrachten om de volgende generatie vliegtuigen en oorlogswapens te ontwikkelen en te testen.

Als je in staat zou zijn om Area 51 binnen te gaan, zou je meer kans hebben om het volgende supervliegtuig te vinden in plaats van buitenaardse wezens – maar dat heeft de buitenaardse mythe er niet van weerhouden om te blijven bestaan.

Area 51’s associatie met buitenaardse wezens is eigenlijk best begrijpelijk

Als je eenmaal begint na te denken over de specifieke doelen van Area 51, wordt het verband met de buitenaardse overlevering duidelijk.

Denk eraan, het is niet alleen een mysterieus militair trainingsterrein. Area 51 is ook een plaats gewijd aan tactische lucht manoeuvres en contraspionage, en het is vlak naast een nucleaire test site. Wat voor dingen worden vaak aangezien voor UFO’s? Stealth bommenwerpers en drones, militaire afleidingsvlammen, wapentesten, militaire trainingsoefeningen, en vreemd geclassificeerd luchtspul. Waar heeft Area 51 veel van? Al het bovenstaande.

Ook zijn veel van Area 51’s contraspionage inspanningen gericht op het onderzoeken en reverse-engineering van buitenlandse luchttechnologie. In een berucht interview in 1989 met de Las Vegas nieuwszender KLAS, beweerde “klokkenluider” Bob Lazar dat er een potentieel verband was tussen Area 51 en buitenaardse wezens, waardoor KLAS de allereerste nieuwszender was die dit verband meldde. Maar Lazar geloofde dat de buitenlandse luchttechnologie aan buitenaardse wezens toebehoorde en dat Area 51 volledig was ontworpen om buitenaardse vliegtuigen en buitenaardse wezens zelf te vangen, aan reverse-engineering te onderwerpen en te bestuderen.

Ruchten over een verband tussen Area 51 en buitenaardse wezens deden al de ronde vóór Lazar’s interview, sinds de publicatie in 1980 van The Roswell Incident door Charles Berlitz en William Moore. Het boek behandelde het incident in Roswell, New Mexico, in 1947, toen een mysterieus object, dat door de media brutaal als een “vliegende schotel” werd afgeschilderd, maar door het leger als een weerballon werd afgedaan, een milde, maar geen wilde, publieke belangstelling wekte. In 1994 onthulde de regering uiteindelijk dat het object een nucleaire bewakingsballon was. Berlitz en Moore’s boek uit 1980 speelde echter in op de jaren ’80 tijdgeest van occulte paranoia door te beweren dat de regering een complexe UFO-doofpot had, en hoewel ze Area 51 niet expliciet noemden, begonnen de geruchten over enorme, labyrintische ondergrondse militaire compounds in de woestijn vorm aan te nemen.

Lazar wordt verondersteld zijn opleiding te hebben verzonnen, waarbij hij diploma’s verzon van MIT en Cal Tech, instituten die hij nooit schijnt te hebben bezocht. Hij beweerde ook te hebben gewerkt voor het Los Alamos deeltjeslaboratorium gedurende jaren dat hij faillissementsaanvragen indiende, in plaats daarvan werd hij vermeld als foto- en filmverwerker. Niettemin, toen hij op KLAS verscheen was hij kalm en welbespraakt toen hij sprak over het ontmantelen van en het proefvliegen met vliegende schotels in Area 51.

En toen hij het idee eenmaal in de publieke opinie had gebracht, is het nooit echt vervaagd. Tussen Lazar’s eerste interview en vandaag de dag, zijn samenzweringstheorieën over Area 51’s buitenaardse bevolking steeds uitgebreider geworden, en ze zijn overal in de popcultuur opgedoken in films als de Independence Day-franchise en tv-shows als The X-Files. Tot in 2011 vonden nieuwe beweringen en samenzweringen over Area 51 nog steeds hun weg naar de mainstream. Zelfs Jacobsen, die later finalist zou worden voor de Pulitzer Prize voor haar boek uit 2016 The Pentagon’s Brain, speelde een rol; hoewel ze lof oogstte voor haar Area 51-boek, oogstte het ook scepsis van sommige recensenten vanwege de conclusie.

Na het samenstellen van een grondig onderzochte geschiedenis van de site uit interviews en historische verslagen, eindigt Jacobsen’s boek met het herhalen van een potsierlijke samenzweringsclaim, aan haar gedaan door een anonieme bron die beweerde te hebben gewerkt aan een topgeheim Area 51-project. De bron vertelde haar dat een Nazi dokter de hoofden van ontvoerde tieners chirurgisch vergrootte om hen op buitenaardse wezens te laten lijken, zogenaamd op bevel van Jozef Stalin, die volgens de bron de tieners dwong om vliegende schotels boven de VS te besturen als een schrikmiddel in de Koude Oorlog. Maar in plaats van een oorlog van de wereld-achtige nationale paniek te veroorzaken, zegt Jacobsen’s bron dat de nep buitenaardse tieners uiteindelijk neerstortten in New Mexico, in het beroemde Roswell incident. Daarna, beweert hij, werden de overblijfselen van de crash teruggebracht naar Area 51.

Hoewel er nooit bewijs aan het licht is gekomen van Nazi’s die nep UFO’s maakten voor Stalin – of van federale samenwerking met buitenaardse wezens -, heeft de Amerikaanse regering wel een lange geschiedenis van onderzoek naar gerapporteerde UFO waarnemingen. Deze onderzoeken gaan terug tot 1947 en omvatten gerichte studies zoals Project Blue Book, dat, onder andere, het eerste gerapporteerde verslag van vermeende ontvoering door buitenaardse wezens, in 1961, behandelde.

Veel recenter, het Pentagon onthulde in 2017 dat tussen 2007 en 2012, lange tijd Nevada senator Harry Reid een ministerie van Defensie programma begeleidde dat meldingen van vliegende schotels onderzocht – een die gemakshalve ook de zakken van zijn vriend en UFO truther Robert Bigelow vulde, wiens onderzoeksbedrijf het grootste deel van de $ 22 miljoen ontving die het programma kostte om te draaien. Geen van dit onderzoekswerk impliceert of betrekt rechtstreeks Area 51, maar het is gemakkelijk te zien hoe een gigantische mysterieuze militaire zone in de woestijn speculaties kan aanwakkeren, vooral als je weet dat de regering geen onderzoek doet naar buitenaardse wezens.

Voor de meeste mensen is de buitenaardse overlevering van Area 51 slechts een klein aspect van een bredere publieke fascinatie voor het mogelijke bestaan van buitenaardse wezens en UFO’s – mysterieus, maar waarschijnlijk niet sinister. Maar elke goede overheidscomplot impliceert iets dat wild uit de hand loopt – en met de Area 51 meme van deze zomer is dat precies wat er gebeurde.

De heropleving van de interesse in Area 51 komt op het juiste moment om verschillende redenen

Herleefde interesse in Area 51 is niet zomaar uit het niets opgedoken. Ufologie – de studie van UFO’s – heeft de laatste tijd een hoogtepunt bereikt. In 2019 zijn meldingen van UFO-waarnemingen in een duizelingwekkend tempo gebeurd, met enkele recente die afkomstig zijn van gerenommeerde leden van de Amerikaanse marine. In juni onderzocht het Congres zelfs UFO-waarnemingen van marinepiloten, en hoewel geen buitenaardse aanwezigheid is bevestigd, is het duidelijk dat de vooruitgang in technologie, luchtvaart, bewakingsapparatuur, militaire stealth-apparaten, drones en meer de lucht interessanter maken.

Op 20 juni 2019 publiceerde de libertarisch-getinte podcast The Joe Rogan Experience, een van de populairste podcasts die er bestaan, een twee uur durend interview met Bob Lazar en filmmaker Jeremy Corbell. Gedurende het interview herhaalt en verfraait Lazar voornamelijk zijn oorspronkelijke verhaal over buitenaardse wezens in Area 51, zoals verteld aan KLAS in 1989. Hij voegt ook details toe om zijn blijkbaar verzonnen academische en werkgeschiedenis uit te leggen, door te beweren dat nevelige overheidsinstanties zijn geboorteakte, werkgelegenheidsgegevens en college transcripten lijken te hebben laten verdwijnen.

Het Joe Rogan-interview vond plaats in combinatie met de komst naar Netflix Corbell’s 2018-documentaire over Lazar, Bob Lazar: Area 51 & Flying Saucers. De documentaire werd kritisch gepand vanwege de productiewaarden en het gebrek aan scepsis ten opzichte van Lazar, zijn verdachte academische en professionele geloofsbrieven, en de volledig ongeverifieerde beweringen die hij deed. In plaats daarvan, zowel in de documentaire als op Rogan’s podcast, steunt Corbell Lazar’s beweringen uitbundig en probeert hem te framen als een baanbrekende gelovige van buitenaardse technologie. Corbell en Lazar beweren bijvoorbeeld dat een UFO die in 2004 door de regering werd getraceerd, door UFO-jagers de “Tic Tac UFO” genoemd, gelijkenis vertoonde met een vliegtuig dat Lazar beweerde te hebben gezien toen hij in Area 51 werkte.

Hoewel noch het podcast interview noch Corbell’s documentaire enig bewijs leveren om Lazar’s beweringen te staven, lijken ze een ontvankelijk publiek te hebben gevonden. Corbell’s film kreeg in sommige delen van de media ademloos goedgelovige kritieken, terwijl Joe Rogan-fans onder de indruk leken te zijn van het interview. ” verhaal is mind-blowing,” schreef een fan over de podcast aflevering “en zou enorme implicaties kunnen hebben technologie, onze regering, en de mensheid in het algemeen.”

Matty Roberts, een 21-jarige student uit Californië, was een van de Joe Rogan fans die Lazar’s interview hoorde. Roberts vertelde Vox in een interview dat, omdat hij Rogan’s interview met Lazar hoorde, hij Area 51 in zijn achterhoofd had toen hij op het idee kwam om een grap Facebook “evenement” te creëren om Area 51 op 20 september te bestormen. “De oorsprong van de creatie van de meme komt allemaal voort uit de Joe Rogan podcast met Bob Lazar,” zei hij. “Ik zou niet op het idee zijn gekomen als ik er niet naar had gekeken.”

Het Storm Area 51-evenement groeide snel uit tot een echt festival genaamd Alienstock, gepland om te worden gehouden in de woestijnstad Rachel, Nevada. Roberts, die zei dat hij het oorspronkelijke Facebook-evenement als een duidelijke grap bedoelde, vertelde Vox dat “Alienstock altijd meer een culturele beweging is geweest. Het is geboren uit de nieuwsgierigheid van het internet, en de nieuwsgierigheid rond aliens, UFO’s, al dat soort dingen, en gewoon willen samenkomen en coole feestjes geven.” Maar hij had er blijkbaar geen idee van dat hij met een feest rond Area 51 een onderwerp aansneed dat veel buitenaardse fans bezighield.

De rest, zoals ze zeggen, is geschiedenis – of zal geschiedenis zijn, zolang wat er dit weekend in Nevada gebeurt niet het doelwit wordt van een overheidsdoofpot. Roberts trok zich uiteindelijk terug uit zijn aanvankelijke plannen voor Alienstock en organiseert nu in plaats daarvan een gratis concert in het nabijgelegen Las Vegas; hij raadt mensen die geïnteresseerd zijn in “het hele UFO-gedoe” aan om naar een ander evenement te gaan, genaamd Basecamp in het nabijgelegen Alien Research Center, een brutale toeristenwinkel in Hiko, Nevada. (Jeremy Corbell zal een van de aanwezige sprekers zijn.) Maar duizenden mensen zijn nog steeds geboekt in kleine steden in het hele gebied voor het weekend, en het is waarschijnlijk dat er nog steeds een poging tot “bestorming” zal plaatsvinden. (Twee Nederlandse YouTubers zijn al gearresteerd voor huisvredebreuk.)

Zal Storm Area 51 onthullen hoe buitenaardse wezens er van dichtbij en persoonlijk uitzien? Onwaarschijnlijk. Zal het leger gedwongen worden actie te ondernemen tegen ongewenste bezoekers? Misschien. Maar totdat mensen het gevoel hebben dat ze weten wat er echt gebeurt in Area 51, zal de fascinatie voor de site niet stoppen.