Appalachian Plateaus Province

De Appalachian Plateaus vormen de meest noordwestelijke provincie van de Appalachian Mountains, die zich uitstrekt van New York in zuidwestelijke richting tot Alabama. Zij bestaan uit sedimentgesteenten, waaronder zandstenen, conglomeraten en schalie, die in het late Paleozoïcum zijn afgezet. Deze gesteenten bestaan grotendeels als horizontale beddingen die door stromen zijn uitgesneden en zo het bergachtige terrein hebben gevormd dat vandaag de dag zo kenmerkend is. Bergketens in de Appalachian Plateaus zijn onder meer de Catskill, Pocono, Allegheny en Cumberland Mountains.

Naast deze sedimentaire gesteenten zijn steenkoollagen plaatselijk belangrijk in de Appalachian Plateaus, waardoor dit gebied het hart is van de Amerikaanse steenkoolindustrie. Veel van deze mijnbouw werd in het verleden ondergronds gedaan, maar nieuwe technologie maakt het mogelijk hele gebieden van de oppervlakte te verwijderen, waardoor de steenkool eronder wordt blootgelegd. De eerste oliebron in Amerika werd geboord in Bradford, Pennsylvania en de winning van olie en aardgas van hoge kwaliteit gaat door in de Appalachian Plateaus, hoewel de hoeveelheid in het niet valt bij de hoeveelheden die in Texas en Louisiana (in de kustvlaktenprovincie) worden geproduceerd.

De Appalachian Mountains als geheel hebben een lange geologische geschiedenis. In het vroege Paleozoïcum bevond het Noord-Amerikaanse kraton (wat uiteindelijk Noord-Amerika zou worden) zich dicht bij de evenaar, en de oostelijke rand was vaak ondergedompeld onder een ondiepe zee die carbonaat en andere sedimentaire gesteenten afzette. In het midden-Paleozoïcum begon het supercontinent Pangea zich te vormen toen de oceanische Iapetus-plaat onder de oostelijke rand van het dikke Noord-Amerikaanse kraton doorschoof en eilanden, en uiteindelijk het continent Gondwana (Afrika), meenam om op Noord-Amerika te botsen. Dit plooide en tilde de sedimentaire gesteenten op, waardoor het begin van het Appalachen gebergte ontstond. Terwijl de bergen stegen, doorsneden beken ze, eroderend en sedimenten meevoerend om te worden afgezet in de aangrenzende laaglanden. Deze sedimenten werden de rotsen waaruit de Appalachian Plateaus zijn opgebouwd. Gedurende het Mesozoïcum, toen het supercontinent Pangea uiteenviel en uiteen dreef, erodeerde het Appalachian gebergte (toen op een hoogte vergelijkbaar met de huidige Himalaya) langzaam.

De laatste stap in de opbouw van de Appalachian Plateaus zoals wij die kennen vond plaats door opheffing in het Cenozoïcum. Dit versterkte de stromen die de sedimentaire rotsen doorsneden en zo de bergachtige topografie creëerden die we vandaag de dag zien. Sommige van deze insnijdingen zijn werkelijk dramatisch, zoals de New River Gorge die tot 335 m door het Pottsville zandsteen in West Virginia snijdt.

In het recente geologische verleden is het noordelijke deel van de Appalachian Plateaus onderhevig geweest aan de effecten van ijstijd, wat heeft geresulteerd in een aantal kenmerkende landvormen. De meest opvallende daarvan zijn de Finger Lakes in New York. Hun lange, slanke vorm is het resultaat van voorglaciale valleien die door gletsjerpuin werden geblokkeerd en met water werden opgevuld. De grootste van deze meren zijn de Seneca en Cayuga meren.