Ancient Greek Science Facts for Kids

Griekse wetenschap x Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en upgrade naar een webbrowser die HTML5 video ondersteunt Zeus Greek God video

In de hellenistische periode van het oude Griekenland werd wetenschap een belangrijk onderwerp van studie. Het Hellenistische tijdperk van Griekenland was een tijd waarin de Griekse cultuur zich verspreidde over Perzië en Noord-Afrika, waaronder Egypte. Toen de Griekse cultuur zich in een andere cultuur verspreidde, vermengden sommige delen van beide culturen zich. Dit werd kruisbestuiving genoemd. Hierdoor werd veel vooruitgang in de cultuur geboekt op het gebied van de wetenschap.

De Grieken hadden een lange traditie van rationeel onderzoek, oftewel het gebruiken van hun intelligentie om dingen te beredeneren. Een voorbeeld hiervan is de rijke geschiedenis van de filosofie van de Grieken. Oost-Azië en Perzië kenden een nog langere geschiedenis van rationeel onderzoek, vooral in de studie van wiskunde en wetenschap.

Toen deze twee culturen elkaar kruisbestoven, of vermengden, konden grote denkers zich verenigen en de wetenschap vooruit helpen. Andere zaken die de wetenschap vooruit hielpen, waren het gebruik van het Grieks als internationale taal: bijna iedereen in de Hellenistische wereld sprak Grieks. Het museum in Alexandrië hielp ook de wetenschap vooruit omdat het een ontmoetingsplaats was waar Grieken en andere wetenschappers en denkers samen konden komen en hun ideeën konden delen.

Deze tijd werd genoemd:

De Gouden Eeuw van de Wetenschap

Euclides: Rond 300 v. Chr. schreef Euclides een boek dat nog steeds wordt gebruikt als basis voor de studie van de vlakke meetkunde. Dit is een vorm van geometrie waarbij wiskunde wordt gebruikt om vormen te bestuderen. De basis van Euclides’ meetkunde was om één ding te bewijzen, en dan de rest van de studie van vormen te baseren op het basisbewijs. Hij gebruikte bewijzen om zijn ideeën over meetkunde te bewijzen, allemaal gebaseerd op het bewijs dat de kortste afstand tussen twee punten een rechte lijn is. Euclides is nog steeds de meest gelezen Griekse auteur.

Archimedes: Een van de grootste wiskundigen aller tijden was Archimedes. Hij berekende de waarde van pi, een meetkundige berekening die hielp de breedte, of omtrek, van een cirkel te bepalen. Hij ontwikkelde ook een systeem om zeer grote getallen op te schrijven en ontdekte verhoudingen van volumes van bollen en cilinders.

Archimedes bestudeerde ook de natuurkunde, een wetenschap over energie en de manier waarop dingen bewegen. Hij ontdekte nieuwe natuurkundige wetten over de manier waarop dingen in water zinken, hefboomsystemen en waterschroeven. In 212 v. Chr., toen zijn stad werd aangevallen door de Romeinen, vond hij motoren uit om hen te helpen afweren. Hij werd in dezelfde slag gedood toen een Romeinse soldaat hem vermoordde terwijl hij een wiskundig figuur in het zand tekende.

Aristarchus: Aristarchus, zowel wiskundige als astronoom, ontdekte nieuwe theorieën over de manier waarop de planeten in hun banen bewegen. Aristarchus dacht dat de aarde weliswaar om de zon draaide, maar dat zij ook om haar eigen as, of draaipunt, draaide terwijl zij haar baan om de zon volgde. Zijn theorieën werden pas bijna tweeduizend jaar later juist bevonden!

Hipparchus en Erastothenes: Twee van de belangrijkste denkers over het meten van tijd en afstand waren Hipparchus en Erastothenes. De lengte van de maand die Hipparchus ontdekte, wijkt slechts één seconde af van de lengte die wij tegenwoordig gebruiken. Erastothenes bepaalde dat de omtrek van (de afstand rond) de aarde 28.000 mijl was, wat slechts drieduizend mijl meer is dan wat wij vandaag kennen.

Griekse wetenschappers, wiskundigen en astronomen boekten grote vooruitgang in het rationele denken in de Hellenistische tijd. Hun ideeën veranderden niet alleen de manier waarop mensen duizenden jaren geleden dachten, maar veel van hun ideeën vormen de basis van onze wetenschappelijke en wiskundige studie vandaag.