Als een varkentje sterft.

Ik dacht, ik plaats dit even voor iedereen. Het is van Peter Gurney’s site en het legt het proces van de dood bij cavia’s uit. Ik weet dat het schokkend is als je een varkentje verliest, maar na het lezen van dit artikel zul je je een stuk beter voelen als je weet dat ze niet met pijn sterven. Het zou leuk zijn als dit een sticky zou worden, omdat het nuttige informatie is over een onderwerp waar iedere cavia-eigenaar wel eens mee te maken krijgt.
Doodgaan
Natuurlijk hopen we allemaal dat onze cavia’s van ouderdom zullen sterven en ik zie dit als een natuurlijk proces in plaats van een ziekte, zoals zoveel mensen het lijken te beschouwen. O.K. dus de dood wordt meestal veroorzaakt door nier-, ademhalings- of hartfalen als de leeftijdsfactor de oorzaak is, wat volgens mij als ziekte kan worden beschouwd. Maar aangezien dit in vele gevallen geen traumatisch of bijzonder pijnlijk proces is, geef ik er in het algemeen de voorkeur aan de natuur zijn gang te laten gaan.
De symptomen zijn gewoonlijk het verlies van eetlust, soms in de loop van enkele dagen, op andere momenten ’s nachts. Tegen die tijd is er, net als bij de mens, verlies van lichaamsbouw, gewicht en een algemene broosheid. De cavia trekt zich terug uit de roedel door een rustig plekje te zoeken, en meestal door zijn kop in een hoekje te steken en zich af te keren van de drukte van het roedelleven. Een van de vreemde dingen die mij zijn opgevallen bij de voorbereiding op de dood is dat de meesten altijd op handen en voeten lijken te staan en niet meer in de rusthouding gaan liggen. Het is alsof er een bewuste keuze is om de dood staande tegemoet te treden.
Ik zal water aanbieden maar de cavia nooit dwingen om te drinken en geen voedsel aanbieden tenzij hij belangstelling toont wanneer ik het verse voedsel of het droogvoer voor de verpakking klaarzet zoals gewoonlijk. Het laatste wat een cavia of een ander dier, de mens inbegrepen, nodig heeft wanneer het bezig is van deze sterfelijke spiraal af te glijden, is iemand die probeert het te laten eten.
Het kan tussen een en drie dagen duren voordat een cavia sterft, en hoewel het belangrijk is ze gedurende deze periode zorgvuldig in de gaten te houden, is manipulatie niet nodig. De reden dat u ze in de gaten houdt is dat ze soms een Nazareth-achtige ommekeer kunnen maken en weer opkrabbelen door belangstelling te tonen voor wat er gaande is en hun gedrag alerter wordt. In die gevallen moet u ze zeker op dezelfde manier behandelen als herstellende cavia’s en indien nodig bijvoederen met een spuitje. In sommige van deze gevallen kan het dier opknappen en nog twee tot zes maanden van goede levenskwaliteit te leven hebben, en heeft het recht dat zijn eigenaar voor dat leven vecht.
De benadering van het einde van het leven van een cavia kan traumatisch lijken en verontrustend zijn voor de eigenaar, maar ik dring altijd aan op een afwachtende houding, want het dier is zich niet bewust van wat er gaande is. De cavia zal meestal op zijn zij liggen, en een reeks van wat lijkt op elektrische schokken kan door het lichaam gaan. Dit is het zenuwstelsel dat doet wat defibrillators in ziekenhuizen doen wanneer het hart begint te falen. Velen beginnen ook met snelle beenbewegingen, wat er op lijkt, en mijn fantasie zegt me, dat het zijn laatste rondje in deze wereld rent voordat het die verlaat. De loopbeweging is meestal erg hectisch en lijkt de eigenaars meer van streek te maken dan de schokken die door het lichaam gaan en dit is het moment waarop de eigenaars het dier naar een dierenarts willen brengen om het te laten inslapen. Vaak hebben mensen mij op dit moment gebeld en ik heb hen gevraagd een zaklamp te halen en die van dichtbij in de ogen van de cavia te schijnen en ik heb hen verteld wat ze zullen zien voordat ze dat doen. De iris blijft wijd open voor het licht, wat aangeeft wat ik de eigenaar heb verteld, dat de cavia totaal bewusteloos is en zeer spoedig zal sterven, alle sensatie vergetend.
Na zestien jaar dit proces zeer vele malen te hebben meegemaakt, heb ik nog nooit een cavia gekend die het heeft overleefd zodra het ‘lopen’ voor de dood heeft plaatsgevonden.
Kat