Alles wat u moet weten over Diabetische Neuropathie

De term neuropathie wordt gebruikt om verschillende vormen van zenuwbeschadiging te beschrijven. Bij mensen met diabetes zijn er vier belangrijke vormen van neuropathie.

Perifere neuropathie

Dit is de meest voorkomende vorm van neuropathie. Perifere neuropathie tast meestal de voeten en benen aan, maar kan ook de armen en handen aantasten. De symptomen zijn uiteenlopend en kunnen variëren van mild tot ernstig. Ze omvatten:

• ongevoeligheid
• tintelend of branderig gevoel
• extreme gevoeligheid voor aanraking
• gevoeligheid voor warme en koude temperaturen
• scherpe pijn of krampen
• stijfheid
• stijfheid
• scherpe pijn
• scherpe pijn of krampen
• spierzwakte
• verlies van evenwicht of coördinatie

Sommige mensen ervaren de symptomen vaker ’s nachts.

Als u perifere neuropathie heeft, voelt u misschien geen verwonding of irritatie in uw voeten. Mensen met diabetes hebben vaak een slechte bloedcirculatie, waardoor wonden traag genezen. Deze combinatie verhoogt het risico op infectie. In extreme gevallen kan infectie leiden tot amputatie.

Autonome neuropathie

De tweede meest voorkomende vorm van neuropathie bij mensen met diabetes is autonome neuropathie.

Het autonome zenuwstelsel loopt door andere systemen in uw lichaam, waar u geen controle over heeft. Het bestuurt vele organen en spieren, waaronder:

• spijsverteringsstelsel
• zweetklieren
• seksuele organen en blaas
• hart- en vaatstelsel

spijsverteringsproblemen

Schade aan de zenuwen in het spijsverteringsstelsel kan veroorzaken:

• constipatie
• diarree
• slikproblemen
• gastroparese, waardoor de maag te traag leegloopt in de dunne darm

Gastroparese veroorzaakt een vertraagde spijsvertering, die na verloop van tijd kan verergeren, met frequente misselijkheid en braken tot gevolg. U zult zich meestal te snel vol voelen en uw maaltijd niet kunnen afmaken.

Vertraging van de spijsvertering maakt het ook vaak moeilijk om de glucosespiegels te controleren, met frequente afwisselend hoge en lage waarden.

Symptomen van hypoglykemie, zoals zweten en hartkloppingen, kunnen onwaarneembaar zijn bij mensen met autonome neuropathie. Dit kan betekenen dat u niet merkt wanneer u een lage bloedsuikerspiegel hebt, waardoor het risico op een noodsituatie met hypoglykemie toeneemt.

Seksuele en blaasproblemen

Autonome neuropathie kan ook seksuele problemen veroorzaken, zoals erectiestoornissen, vaginale droogheid of problemen met het bereiken van een orgasme. Neuropathie in de blaas kan incontinentie veroorzaken of het u moeilijk maken uw blaas volledig te legen.

Cardiovasculaire problemen

Aantasting van de zenuwen die uw hartslag en bloeddruk regelen, kan ertoe leiden dat deze trager reageren. U kunt een lage bloeddruk hebben en zich licht in het hoofd of duizelig voelen wanneer u opstaat na te hebben gelegen of gezeten, of wanneer u zich inspant. Autonome neuropathie kan ook een abnormaal hartritme versnellen.

Autonome neuropathie kan het voor u moeilijk maken om sommige symptomen van een hartaanval te herkennen. U voelt misschien geen pijn op de borst als er geen zuurstof bij uw hart komt. Als u autonome neuropathie heeft, moet u de andere waarschuwingssignalen van een hartaanval kennen, waaronder:

• zwaar zweten
• pijn in je arm, rug, nek, kaak of maag
• moeilijke ademhaling
• misselijkheid
• slaperigheid

Proximale neuropathie

Een zeldzame vorm van neuropathie is proximale neuropathie, ook wel bekend als diabetische amyotrofie. Deze vorm van neuropathie komt het meest voor bij volwassenen ouder dan 50 jaar met goed gecontroleerde diabetes type 2 en komt vaker voor bij mannen.

Het tast vaak de heupen, billen of spieren aan. U kunt plotselinge en soms hevige pijn krijgen. Spierzwakte in uw benen: u kunt moeite hebben om zonder hulp op te staan. Diabetische amyotrofie treft slechts één kant van het lichaam.

Na het begin van de symptomen verergeren ze meestal en beginnen dan langzaam te verbeteren. Gelukkig herstellen de meeste mensen binnen een paar jaar, zelfs zonder behandeling.

Plaatselijke neuropathie

Plaatselijke neuropathie of mononeuropathie treedt op wanneer er schade is aan een specifieke zenuw of zenuwen, waardoor zwakte in het getroffen gebied ontstaat. Dit komt het vaakst voor in de hand, het hoofd, de romp of het been. Het komt plotseling op en is meestal zeer pijnlijk.

Zoals proximale neuropathie, verdwijnen focale neuropathieën binnen enkele weken of maanden en zonder blijvende schade te veroorzaken. De meest voorkomende vorm is het carpale tunnelsyndroom.

Hoewel de meesten de symptomen van het carpale tunnelsyndroom niet voelen, heeft ongeveer 25% van de mensen met diabetes een zekere mate van zenuwbeknelling in de pols.

Symptomen van focale neuropathie zijn onder andere:

• pijn, gevoelloosheid, tintelingen in de vingers
• onscherpte
• dubbelzien
• pijn achter in de ogen
• Bell’s palsy
• pijnen op geïsoleerde plaatsen, zoals de voorkant van de dij, de onderrug, het bekken, de borst, de maag, de binnenkant van de voet, de buitenkant van het onderbeen, of zwakte in de grote teen.