Aether

Aether, soms ook gespeld als Aither, was een oergod van het licht. Hij was ook de god van de hemel, die de oude Grieken beschouwden als “blauwe ether” die de hemel voorstelde. De nevels van de ether waren in staat om de ruimte te vullen tussen de transparante nevels op de grond en de vaste koepel die de hemel vormde. De lucht op de aarde werd geregeerd door de oergodin Chaos, maar alle lucht daarboven was het domein van de Aether.

Nyx, de godin van de nacht, was de moeder van de Aether. De oude Grieken geloofden dat de hemel een koepel was die de hele aarde omsloot. s Nachts trok Nyx haar sluier over deze koepel om het licht te verduisteren. Hierdoor werd ook het domein van Aether aan het bereik van de oude Grieken onttrokken.

In de ochtend zou Hemera de nevels van de nacht verdrijven om de blauwe ether van Aether weer te onthullen. Hemera was zowel Aether’s zuster als zijn vrouw. In de oude Griekse traditie stonden dag en nacht los van de zon en de maan. Goden van de zon werden anders beschouwd dan goden van de dag.

Als een oergod werd Aether niet afgebeeld als een mensachtige personificatie van een element. In plaats daarvan werd Aether beschouwd als letterlijk dat element. Dit betekent dat alle lucht tussen de hemel en de aardse lucht letterlijk als Aether werd beschouwd.

Aether was een van de drie oergoden van de lucht. Hij vertegenwoordigde alle lucht aan de bovenkant van de atmosfeer van de Aarde. De lucht direct onder hem, verspreid over de Aarde, was het domein van Chaos. De laatste lucht werd geregeerd door Erebos, en deze werd beschouwd als de nevels die in de onderwereld bestonden.

Aether werd geacht de maan, de zon, de sterren, de wolken, en de toppen van de bergen te omhullen. Al deze gebieden waren het domein van de Aether, terwijl andere delen van de Aarde onder Chaos vielen.

Aether had een vrouwelijke tegenhanger, Aethra of Aithre genoemd in de oude Griekse mythen. Zij werd beschouwd als de moeder van de maan en de zon en als de Titaness die over de heldere hemel heerste.

Verschillende bronnen hebben verschillende mythen over Aether’s afstamming. In sommige wordt hij beschouwd als de zoon van Nyx en Erebos. In andere wordt hij beschouwd als de zoon van Erebos alleen en heeft hij geen moeder. Weer andere mythen beweren dat hij de zoon is van Chaos alleen, en dat Aether een deel van haar wezen is. Tenslotte geloven sommige mythen dat Khronos de vader was van Aether en van alle andere oergoden.

Aether’s meest opmerkelijke nakomelingen waren Thalassa, de oergodin van de oceaan, en Gaia, de moeder van de aarde. Zij waren het resultaat van zijn paring met vrouw en zuster Hemera.

Aether is een van de allereerste goden van de Oude Griekse Mythologie. Deze eerste goden worden “oergoden” genoemd, omdat deze eerste godheden uit een lege ruimte voortkwamen. Dit niets of leegte wordt in het Grieks Chaos genoemd. Later werden uit Chaos verschillende godheden geboren, waaronder de ouders van Aether: de duisternis en de nacht, de god Erebus en de godin Nyx. Volgens de mythologie heeft Aether ook een zuster, Hemera genaamd, die heerst over de tijd van de aardse dagen en het licht. Haar naam wordt nog steeds in ere gehouden en gebruikt in de Griekse taal: het woord “Imera” betekent in het Grieks “dag”.

Aether is de god van de bovenste lucht, de zuiverste, fijnste lucht die de goden’ inademen. De oude Grieken geloofden dat er drie verschillende soorten lucht zijn om in te ademen, elk gebruikt door verschillende wezens: een, de laagste soort lucht werd ingeademd door alle onderwereldse wezens, een werd ingeademd door alle gewone mensen, en een andere, de derde en de hoogste lucht werd ingeademd door alle goden en godinnen. Deze adem van de goden, of de bovenste lucht, is het rijk van Aether, waarover hij volgens het mythologische verhaal de heerser is.

In de oude Griekse mythologie was Aether elke dag hard aan het werk met zijn zuster, Hemera. Eerst schiep Hemera iedere morgen licht nadat zij de duisternis had verwijderd. Vervolgens kon Aether in dit licht op de mensen neerstralen om hen de aanwezigheid van hun goden en godinnen te laten voelen.

Aether diende ook als beschermer, om mensen en aardse wezens te scheiden van Tartarus, de god van de laagste en diepste delen van Hades, de onderwereld. Met zijn aanwezigheid kon hij zowel deze duisternis als de heer ervan weghouden van de stervelingen en hun wereld. Aether had ook de macht over de zon, de maan, de sterren en de wolken.

Aether en Hemera waren niet alleen broer en zuster, maar in het mythologische verhaal ook man en vrouw. Sommige verhalen vermelden niet of zij kinderen hebben gekregen, maar andere mythen spreken over hun zonen en dochters: een van hen is Thalassa, de godin van de zee, anderen zijn de regenwolkennimfen of de Nephelae.

Deze eerste, oude, oergoden en -godinnen van de Griekse Mythologie zijn vandaag de dag niet erg bekend. Zij werden de vader- en moederfiguren van andere, nieuwere, bekendere godheden, en uiteindelijk werden zij in de meeste verhalen helemaal niet meer genoemd en werd hun mythologie vervangen door andere figuren.

Aether en de andere oergoden werden geliefd en geëerd door de oude mensheid, maar er is geen huidige kennis of bewijs dat er ooit tempels waren gewijd aan hun dienst of dat er rituelen ter ere van hen werden uitgevoerd.

Toch is Aether niet in de vergetelheid geraakt. Gedurende de Middeleeuwen geloofden wetenschappers dat er een vijfde element bestond, genaamd “aether”, dat zijn naam ontleende aan de god Aether. De kennis en het begrip die zij hadden van de vier bekende elementen, -de aarde, de lucht, het vuur en het water,- verklaarden niet al hun bevindingen van het heelal, en zij dachten dat er een mystieke, vijfde kracht was die alles bij elkaar houdt en de ruimte vult tussen alle dingen die bestaan.

Hoewel het bestaan van dit mystieke vijfde element nooit is gevonden door wetenschappers, gebruiken wij nog steeds de naam Aether in het gewone taalgebruik, wanneer wij verwijzen naar de bovenste regionen van de hemel, voorbij de wolken, en voorbij de regionen waar mensen kunnen ademen. Een ander woord dat de herinnering aan de god Aether levend houdt in het Engels is “ethereal,” dat gebruikt wordt om iets te beschrijven dat extreem fijn, delicaat, licht en luchtig is, en bijna te perfect voor deze fysieke, menselijke wereld waarin we leven.

Link/citeer deze pagina