Abies magnifica

Abies magnifica is een grote groenblijvende boom die meestal 40-60 meter hoog wordt en een stamdiameter van 2 meter heeft, maar zelden tot 76,5 meter hoog wordt en een stamdiameter van 3 meter heeft, met een smalle kegelvormige kroon. De schors van jonge bomen is glad, grijs en met harsblaasjes, overgaand in oranjerood, ruw en gegroefd bij oude bomen. De bladeren zijn naaldachtig, 2-3,5 cm lang, van boven en onder blauwgroen, met sterke huidmondjes en een spitse top. Ze staan spiraalvormig gerangschikt op de scheut, maar zijn licht s-vormig gedraaid om boven de scheut gebogen te zijn.

De kegels staan rechtop, 9-21 cm lang, geelgroen (soms paars), rijpen bruin en vallen in de herfst uiteen om de gevleugelde zaden vrij te geven.

Abies magnifica: Kegels staan rechtop op takken

Abies magnifica: Naaldvormige bladeren buigen naar boven

VarietiesEdit

Er zijn twee, misschien drie variëteiten:

• Abies magnifica var. magnifica, rode spar – kegels groot (14-21 cm), kegelschubschubben kort, niet zichtbaar op de gesloten kegels. Het grootste deel van het verspreidingsgebied van de soort, voornamelijk in de Sierra Nevada.
• Abies magnifica var. shastensis, Shasta roodspar – kegels groot (14-21 cm), kegelschubben langer, zichtbaar op de gesloten kegel. Het noordwesten van het verspreidingsgebied van de soort, in het zuidwesten van Oregon en Shasta, Siskiyou en Trinity Counties in het noordwesten van Californië.
• A. magnifica op de oostelijke hellingen van de zuidelijke Sierra Nevada – mogelijk een derde variëteit, die niet formeel benoemd is, die ook lange schutbladeren heeft, en bovendien kleinere kegels heeft, 9-15 cm lang.

RelatedEdit

Rode zilverspar is zeer nauw verwant met de edelspar (Abies procera), die hem verder noordwaarts in de Cascade Range vervangt. Ze zijn het best te onderscheiden door de bladeren; de bladeren van de edelspar hebben een groef langs de middellijn aan de bovenzijde, terwijl de rode spar deze niet heeft. Bij de rode spar zijn de bladeren ook minder dicht opeengepakt en is de schors van de scheut zichtbaar tussen de bladeren, terwijl de scheut bij de edele spar grotendeels verborgen is. Sommige botanici beschouwen Abies magnifica var. shastensis als een natuurlijke hybride tussen de rode spar en de edele spar.