6 geheimen van een slangengeluidenwetenschapper

Bruce Young, Ph.D., van de A.T. Still University of Health Sciences, heeft zijn carrière gewijd aan het begrijpen van de ongelooflijke, bizarre en soms hilarische wereld van slangengeluiden. In een recent interview met mental_floss heeft hij zijn sssgeheimen prijsgegeven.

1. SNAKES GROWL.

Young was nog een student toen hij voor het eerst een koningscobra hoorde grommen. Hij had een baan gekregen als “veredeld aas” in een gifslangen show in de vroege jaren ’80, waar hij de slangen afleidde terwijl een presentator het publiek toesprak. Staande op zijn staart, was de koningscobra van 2 meter groter dan de tweedejaars student. De slang zwaaide naar hem toe, mond open, en maakte een geluid, zegt Young, “als een boze Duitse herder.”

Geconfronteerd met een getikte koningscobra, zouden de meeste mensen door het lint gaan, maar Young werd verliefd. Hij realiseerde zich dat niemand onderzocht waarom of zelfs hoe slangen geluid maken.

2. ZE SCHREEUWEN.

Young begon met het proberen te begrijpen van de basis: hoe slangen sissen, waarom ze dat doen, en waarom alle sissen ongeveer hetzelfde klinken. De meeste slangen maken een of ander geluid, of het nu sissen is, ratelen, of hun schubben tegen elkaar wrijven om een droog, rasperig geluid te maken.

Sommige slangen maken vreemdere geluiden dan andere. Young ontdekte dat, uniek onder de slangen, de pijnboomslang (Pituophis melanoleucus) een stemband heeft. Als gevolg daarvan hebben de sissen en blaasbalgen van P. melanoleucus een krijs-achtige kwaliteit.

3. ZE SCHREEUWEN IN ZELFVERDEDIGING.

Slangen zijn al behoorlijk intimiderend, en de meeste van hun geluiden dienen om ze nog enger te doen lijken. (Daar zijn ze tenslotte voor: om roofdieren af te schrikken.)

Maar dan is er ook nog het laten van scheten. Young ontdekte dat slangen van verschillende soorten, wanneer ze in het nauw gedreven worden, knallende geluiden produceren door met kracht lucht uit ventilatiegaten in hun achterste te persen. “Het is in feite slangenwinderigheid,” zegt Young.

Net als grommen of sissen, zijn de scheetgeluiden bedoeld om eng te zijn. En wie weet? Voor een niet-menselijk roofdier kunnen ze dat zijn.

4. HELIUM IS DE GROTE EQUALIZER.

Keer op keer keerde Youngs onderzoek terug naar de grom van de koningscobra. Hoe, vroeg hij zich af, kan een slang zo’n geluid maken? Na het ontleden van een stel geconserveerde cobra’s, dacht Young dat hij een antwoord had.

Zoals iedere verveelde cafébezoeker weet, kun je allerlei geluiden maken door op de bovenkant van een bierflesje te blazen. Young vond een aantal kleine zakjes in de luchtpijp van de koningscobra. Als, zo stelde hij, de slang lucht over de openingen van deze lege zakjes duwde, zou de resonantie een laag rommelend geluid voortbrengen.

De toonhoogte van het resonerende geluid hangt af van het gas dat wordt gebruikt. Young besloot zijn hypothese te testen door – hoe kan het ook anders – een aantal koningscobra’s met helium te doseren.

“Ik nam een aantal grote koningscobra’s, zette ze in een kamer, maakte ze erg onrustig, en nam hun gegrom op,” zegt Young. Zodra hij een basislijn had, gaf hij ze helium. De theorie klopte. Helium veranderde onmiddellijk de toonhoogte van de stemmen van de slangen, en Young bleef zitten met “grote, kronkelende, boze koningscobra’s … grommend als Mickey Mouse.”

5. Slangen kunnen heel goed horen.

“De grootste misvatting over slangen is dat ze doof zijn,” zegt Young. Op bepaalde frequenties, zegt hij, kunnen ze eigenlijk beter horen dan huiskatten kunnen. Geluidsgolven reizen door de spieren en botten in hun kop en trillen tegen hun inwendige oren.

Dit betekent niet dat slangen met elkaar praten. De geluiden die ze maken zijn bijna altijd op een frequentie die andere slangen niet kunnen horen. Young zegt dat de beste kandidaat voor een door een slang hoorbaar geluid de grom van de koningscobra is, die op een zeer lage frequentie rommelt (als Young en zijn heliumtank niet in de buurt zijn, wel te verstaan).

6. VEILIG BLIJVEN IS EENMAKKELIJK: DUW JE TERUG.

“Bijna alle slangengeluiden die we kennen, worden gemaakt in defensieve interacties,” zegt Young.

Met andere woorden, als je een slang een geluid hoort maken, “is dat alleen maar omdat je hem bang hebt gemaakt. Laat het arme ding met rust.”

Alle audiobestanden zijn met dank aan Young, die opmerkt: “Je kunt soms stoten horen als ik een boze slang probeer te ontwijken.”