5 tekenen dat Total Recall een droom was (en 5 dat het werkelijkheid was)

De film Total Recall uit 1990 is een ongelooflijke actie/sci-fi film gebaseerd op het gelijknamige verhaal van Phillip K. Dick; dezelfde auteur wiens werk leidde tot Blade Runner en Man In the High Castle. Total Recall, de verfilming van We Can Remember It For You Wholesale, is een van de beste verfilmingen van Dick’s werk. Ondanks zijn pulpy toon, geweld, en humor, het behoudt dezelfde glans en inspireert tot een soortgelijke analyse als Dick’s verhalen.

De grootste vraag is of de film was een droom implantaat, of werkelijkheid, zoals Arnold Schwarzenegger’s karakter, Douglas Quaid, worstelt met de vraag. Regisseur Paul Verhoeven hield het einde bewust open en gaf bewijs voor beide interpretaties, door het te vergelijken met de kat van Schrödinger in zijn commentaar. Hier zijn 5 bewijzen voor en tegen dat de gebeurtenissen in de film een droom zijn.

10 DREAM: It Was A Memory Implant

Het hele punt van het inleidende incident van de film was voor Quaid om te ontsnappen aan zijn (op de een of andere manier?) mondaine leven, getrouwd met zijn mooie vrouw (Sharon Stone) in een futuristische samenleving. Als hij de advertentie tegenkomt voor “Rekall”, een bedrijf dat geheugenimplantaten levert (voor een prijs), kan hij het niet laten.

Hij had gedroomd over Mars en wilde ontsnappen, maar zijn vrouw stond het niet toe, gezien het feit dat het duur en gevaarlijk was, gezien de gewapende strijd op Mars. Het is niet meer dan logisch om aan te nemen dat op het moment dat Quaid in die stoel ging zitten, alles wat volgde de droom was waarvoor hij betaalde om hem mee te maken.

9 REALITEIT: We zien dingen die Quaid niet kon zien

Als de film een droom was, waarom zouden er dan zoveel scènes zijn waarin het gezichtspunt van de schurken wordt getoond, of andere personages met wie Quaid geen contact had? Had de film niet volledig zijn perspectief moeten zijn?

Hoewel men zou kunnen aanvoeren dat dit gewoon een filmtechniek is om de boel coherent en interessant te houden, zijn de schurken blijkbaar gefrustreerd dat hun idee om Quaid als slapende agent te gebruiken averechts werkt, alhoewel het niet nodig is om te doen alsof ze geïrriteerd zijn, aangezien Quaid niet in de buurt is, wat betekent dat ze oprecht zijn als ze Quaid vertellen dat hij aan hun kant staat.

8 DREAM: Melina is Quaid’s droomvrouw

Voordat Quaid in zijn stoel gaat zitten, wordt hem gevraagd hoe hij zou willen dat zijn fantasievrouw eruit zou zien; hij beschrijft Melina tot in de puntjes, en haar beeltenis verschijnt op een Rekall-monitor, wat suggereert dat ze speciaal volgens zijn wensen is gevormd.

Het zou wel heel toevallig zijn als zijn droommeisje een echt persoon zou zijn die precies aan zijn voorkeuren qua persoonlijkheid en uiterlijk voldoet.

7 REALITY: Harry’s Double Take

Als Quaid een van zijn collega’s op een bouwplaats, Harry, op het idee brengt om Rekall te bezoeken, wordt hij al snel afgewezen. Harry vertelt hem dat het kan eindigen in een lobotomie voor hem, en waarschuwt hem om niet te gaan. Quaid lijkt het met hem eens te zijn, maar een achterdochtige Harry kijkt hem boos aan.

Als later blijkt dat Harry Quaid in de gaten hield en voor de slechteriken werkt, vertelt hij Quaid dat hij hem had gewaarschuwd niet naar Rekall te gaan. Daar komt nog bij dat Lori (Quaid’s vrouw), die ook onder een hoedje bleek te spelen met de slechteriken, Quaid voor zijn reis naar Rekall zorgelijke/verdachte blikken toewierp.

6 DREAM: De dokter voorspelt Quaid’s reis perfect

In het meest hachelijke moment van de film verschijnt Dr. Edgemar (de man in de Rekall-reclame), die beweert dat hij uit Rekall komt en Quaid vraagt om te stoppen met zijn capriolen, omdat hij gevangen zit in een “schizoïde embolie” en een mentale inzinking heeft door de misgelopen implantaten. Lori stopt ook met pogingen om Quaid te doden en gedraagt zich beschaafd tegenover hem, smeekt hem om thuis te komen.

Dr. Edgemar legt de hele derde akte van de film stap voor stap uit, en als de gebeurtenissen van de film tot stand komen, is het waarschijnlijk het sterkste bewijs dat Edgemar de waarheid sprak.

5 REALITEIT: De Dokter zweet

En dan nog, soms is de waarheid vreemder dan fictie. Hoewel Dr. Edgemar de hele derde akte van de film opmaakte, is het niet gek om aan te nemen dat hij toevallig gelijk had of een beredeneerde gok deed terwijl hij Quaid probeerde te manipuleren.

Hun aanbod voor een rode pil om terug te keren naar de realiteit (deze film kwam 9 jaar voor The Matrix uit) is behoorlijk verleidelijk…maar het zou ook een gemakkelijke manier zijn om een verwarde Quaid te vergiftigen, die het gevecht aan het winnen is. De dokter zweet ook, wat de vraag oproept waarom een man die niet kan sterven nerveus zou kunnen zijn in een gesimuleerde droom, wat Quaid ertoe aanzet hem neer te schieten.

4 DREAM: The Blue Sky On Mars

Voordat Quaid zijn geheugenimplantaten bij Rekall krijgt, werpt een technicus een blik op een computer in de buurt en merkt op: “Dat is een nieuwe… blauwe lucht op Mars!” Een ander Rekall lid had Quaid al eerder de hoofdlijnen uitgelegd van wat er zou gebeuren in het “geheim agent” implantaat (zoals Dr. Edgemar deed).

Aan het einde van de film, wanneer het verhaal is afgerond, kust Quaid Melina op Mars, dat een blauwe lucht heeft dankzij zijn acties … en het scherm wordt wit in plaats van zwart, wat misschien suggereert dat hij wakker wordt.

3 REALITEIT: De dokters hebben Quaid niet geïmplanteerd

Terwijl Quaid in de stoel zit te schreeuwen over zijn ontmaskerde dekmantel, vertelt een Rekall-technicus (alweer, die Quaid niet zou kunnen zien) een andere technicus dat ze de implantaten nog niet hadden ingebracht.

Het zou kunnen dat de Mars-dromen die Quaid eerder had herinneringen waren aan zijn leven voordat hij als slapende agent werd uitgezonden, en dat zijn beginstadia in de implantaatstoel hem zijn situatie liet realiseren. Het is het enige moment in de film waar Quaid vastberaden en onvermurwbaar lijkt over iets, in plaats van verward te schreeuwen: “Je hebt mijn dekmantel verpest!” The Rekall Theme

Het Rekall-thema is een stuk van de soundtrack dat speelt op momenten dat het Rekall-bedrijf verschijnt; dit is niet te verwarren met de Rekall-jingle.

Dit is een niet-diegetische score die speelt wanneer Quaid Rekall voor het eerst bezoekt, en nog een paar keer in de film verschijnt; wanneer Dr. Edgemar verschijnt, en later, aan het eind van de aftiteling van de film. Het is zeer waarschijnlijk dat de gebeurtenissen in de film een droom waren en dat de muziek aangaf dat Quaid wakker moest worden.

1 REALITY: Minority Report Sequel/Book Ending

Dit item is een enorme bedrieger, en kan tot op zekere hoogte alleen met een korreltje zout worden genomen. Om te beginnen suggereert het boek waarop Total Recall is gebaseerd dat veel van de gebeurtenissen echt waren (hoewel sommige inderdaad implantaten waren). Echter, het boek is vrij drastisch verschillend van de film in veel opzichten, dus dat is bijna irrelevant.

De andere is dat Steven Spielberg’s Minority Report, ook gebaseerd op een Phillip K. Dick verhaal, was bedoeld als een vervolg op Total Recall in zijn vroege ontwikkelingsfasen, gepitcht in 1992. Quaid zou de rol spelen die Tom Cruise draagt, en de marsmannetjes van Total Recall zouden paranormale gaven hebben waardoor ze glimpen van de toekomst konden zien. Dit zou hebben betekend dat de gebeurtenissen in Total Recall echt waren als het vervolg zich zou afspelen in wat een droom had moeten zijn. Dat gezegd zijnde, is het mogelijk dat het nog steeds dezelfde droom was, of dat Quaid dom genoeg was om voor de tweede ronde met Rekall te gaan. Maar hoe dan ook, het zou niet uitmaken, want de oorspronkelijke bedoeling van de eerste film was om een open einde te hebben, net zoals Luke en Leia oorspronkelijk niet bedoeld waren als broers en zussen in de eerste twee Star Wars films.