37c. Vroege nationale organisaties

Verdachten in de Steunenberg-moordzaak, Charles Moyer, Bill Haywood, en George Pettibone.

Verdelen en veroveren. Die simpele strategie gaf de eigenaars het voordeel over de arbeiders tot aan het begin van de 20e eeuw. Arbeiders hadden niet allemaal dezelfde doelen. Door de ene groep te bevoordelen boven de andere, konden de bazen interne onenigheid in elke vakbond creëren. Vakbonden waren verspreid van stad tot stad. Onderlinge eenheid zou een effectievere boycot of staking kunnen opleveren, maar het samenbrengen van verschillende groepen over een groot gebied was uiterst moeilijk.

De bazen waren slim genoeg om zwarte lijsten te laten circuleren. Deze lijsten bevatten de namen van alle arbeiders die actief waren in de vakbond. Als iemand op de lijst in een andere stad zou opduiken om te proberen aangenomen te worden (of om een andere vakbond op te richten), zouden de werkgevers verstandig zijn. Toch was de verhouding tussen arbeiders en management zo groot dat een nationale organisatie onvermijdelijk was. De eerste groep die de hindernissen nam was de National Labor Union.

William Sylvis en de NLU

William Sylvis werkte in zijn leven in vele ambachten, van het maken van wagens tot het bouwen van kanaalboten. Later werd hij een pionier in het organiseren en motiveren van vakbonden.

Tegen 1866 waren er ongeveer 200.000 arbeiders in lokale vakbonden in de Verenigde Staten. William Sylvis greep de kans die deze aantallen boden en richtte de eerste landelijke arbeidsorganisatie op, genaamd de National Labor Union. Sylvis had zeer ambitieuze doelen. Niet alleen streed de NLU voor hogere lonen en kortere werktijden, Sylvis bracht de arbeidsactiviteiten ook in de politieke arena. De NLU ondersteunde wetgeving die gevangenisarbeid verbood, landhervormingswetten om overheidsbedrijven uit handen van speculanten te houden, en een nationale munthervorming om de landbouwprijzen te verhogen.

Het verenigde geschoolde en ongeschoolde arbeiders, alsmede boeren. De National Labor Union liet geen Afro-Amerikanen toe. De racistische tendensen van die tijd overheersten, ondanks de wijsheid om zoveel mogelijk arbeiders in de gelederen op te nemen. Helaas voor de NLU probeerde zij te veel verschillende groepen te vertegenwoordigen. Boeren hadden hun eigen agenda, en geschoolde arbeiders hadden vaak andere realiteiten dan de ongeschoolden. Toen de Paniek van 1873 Amerika trof, werd de vakbond ernstig gehandicapt. Spoedig daarna stierf de National Labor Union uit.

The Knights of Labor

The Knights of Labor erfden spoedig de mantel van de georganiseerde arbeid. Opgericht door Uriah Stephens als een geheim genootschap in 1869, lieten de Knights alle loontrekkenden in hun gelederen toe, ook vrouwen en Afro-Amerikanen. De filosofie was eenvoudig: klasse was belangrijker dan ras of geslacht. Om invloed te kunnen uitoefenen op de federale regering was volledige solidariteit vereist.

De Knights steunden de hele politieke agenda van de NLU en meer. Ze pleitten voor beperking van immigratie, beperking van kinderarbeid en overheidseigendom van spoorwegen, telegraaf en telefoon. Op het hoogtepunt van hun ledental in 1886, konden de Knights zich beroemen op 750.000 arbeiders. Maar toen sloeg het noodlot toe.

Tragedie op het Haymarket Plein

Op 1 mei 1886, de Internationale Dag van de Arbeiders, gingen lokale afdelingen van de Knights in staking en eisten een achturendag voor alle arbeiders. Tijdens een bijeenkomst op Haymarket Square in Chicago op 4 mei gooide iemand een bom in de menigte. Een politieman kwam om het leven en verschillende mensen raakten gewond.

Wie was verantwoordelijk? Niemand wist het echt zeker, maar de Amerikaanse pers, de regering en het grote publiek gaven de Knights of Labor de schuld. Leider Terence Powderly veroordeelde de bomaanslag tevergeefs. Amerikanen associeerden de arbeidersbeweging met anarchisten en maffiageweld. Het ledental begon te dalen. Al snel waren de Knights nog maar een schaduw van hun vroegere omvang. Maar de arbeidersleiders hadden een aantal waardevolle lessen geleerd. De volgende nationale organisatie van arbeiders zou standhouden.