27 Photos Of My Fat Face Altered By Camera Angles
On september 24, 2021 by adminIk breng veel tijd door op internet, waar ik voor het eerst kennismaakte met lichaams- en vet-positieve bewegingen en de vele inspirerende mensen die in verschillende facetten van hen werken. Maar vaak ontmoet ik eindelijk iemand in levende lijve – of het nu een blogger is die ik al jaren volg of een mainstream plus size model – en dan zijn we allebei verbaasd over hoe verschillend we er in het echt uitzien. Onze lichamen hebben de neiging om IRL op zijn minst een beetje groter of kleiner te zijn dan ze meestal op Instagram lijken.
Zelfs als er geen Photoshopping (afgezien van kleine lichtbewerkingen) aan te pas komt, kunnen foto’s (inclusief de foto’s die we in de mode-sfeer zien) heel gemakkelijk worden gemanipuleerd. Soms is het niet eens opzettelijk. De cameralens die je gebruikt, de manier waarop het licht op je kin(nen) valt, en de hoeken waarin je je gezicht en lichaam kantelt en draait, kunnen allemaal invloed hebben op de manier waarop iemand op een foto staat.
Voordat ik wist wat Photoshop was (en voordat ik het niet vaak aangeleerde concept ontdekte van verliefd worden op je eigen lichaam), vertrouwde ik blindelings de beelden die ik in mijn tijdschriften tegenkwam. Ik geloofde dat de modellen op die covers in het leven net zo “perfect” moesten zijn als op hun foto’s: Zo dun, zo evenredig, zo rond “op de juiste plaatsen”, zo weinig zichtbaar buikomtrek en nekvetafdelingen als maar mogelijk was. Jaren later, toen ik mijn eigen foto’s begon te maken met de hulp van mijn partner slash fotograaf, begon ik te zien hoe eenvoudig het is om jezelf dunner of dikker te laten lijken.
In een poging om te laten zien hoe eenvoudig het is om je gewicht op foto’s te veranderen zonder dat je hoeft te Photoshoppen, heb ik deelgenomen aan een kleine fotoshoot. Mijn partner en ik hadden drie lenzen tot onze beschikking: De Tamron 10-24mm f/3.5-4.5 SP (een groothoekzoomlens), de Canon efs 18-55mm (een standaard Canon Rebel zoomlens), en de Canon EF 50mm f/1.8 II (een prime lens). De eerste twee, vonden we, verkleinden mijn lichaam aanzienlijk, terwijl de laatste lens een beetje meer overeenkwam met het echte leven. Ik heb ook de front-facing camera van mijn iPhone 6 eruit gehaald, omdat smartphones zeer waarschijnlijk de plek zijn waar de meeste millennials hun selfies nemen.
Met uitzondering van het gebruik van deze verschillende lenzen (waarvan ik dacht dat het eerlijk was, omdat de meerderheid van de professionele fotografen die ik heb ontmoet en met wie ik heb gewerkt een verscheidenheid gebruikt) en een reflector op sommige momenten, hebben we niets anders gedaan dan mijn gezicht in een hoek zetten.
Het schuine profiel
Mensen denken vaak dat foto’s van bovenaf je slanker maken, terwijl foto’s van onderaf je voller doen lijken. Maar er zijn eigenlijk veel meer subtiliteiten betrokken bij de fotopresentatie – waarvan ik durf te wedden dat er veel worden gebruikt in de modefotografie en het mainstream plus size modellenwerk. Echt waar: Telkens als ik plus modellen in persoon heb ontmoet – dezelfde modellen die vaak worden bekritiseerd omdat ze “niet plus genoeg” zijn – zijn ze vaak voller dan veel van hun foto’s suggereren.
Zoiets ogenschijnlijk goedaardigs als de positie van je tong in je mond kan je onderkin meer of minder zichtbaar maken. En als je je gezicht zo schuin houdt dat het een beetje op je zij rust (zoals ik op de foto rechts), komen je mooie brokken goed in beeld, terwijl als je je gezicht een klein beetje in de lucht houdt (zie: linkerfoto), het langer wordt.
Het normale profiel
Ik hou van al mijn kinnen, maar ik ken mensen die in paniek raken bij het minste fotografische bewijs dat ze er meer dan één hebben. Samen met alle soorten vet zijn we geconditioneerd om te geloven dat een dubbele kin samen met een niet-vlakke buik en cellulitisachtige dijen op de lijst staat van “kenmerken die je ten koste van alles moet vermijden.”
In de “dunne” foto hierboven zie je nauwelijks dat ik kin- en nekvet heb. En het enige wat nodig was, was mijn hals wat uitrekken, zodat er meer afstand was tussen mijn hals en de rest van mijn gezicht. Op de rechterfoto duw ik mijn gezicht opzettelijk naar binnen, naar mijn nek toe, zodat al het vet beter zichtbaar is. Ik heb me laten inspireren door een spel dat een groep meisjes van mijn gymnastiekklas op school had bedacht. Ook zij duwden hun gezicht in de nek om te bepalen wie het meeste verborgen vet had. Degene die er het minst zwaarlijvig uitzag, won de ronde. Maar het enige wat me toen opviel, was dat ondanks het feit dat ze allemaal ongelooflijk dun waren, ze allemaal vet onder de huid hadden.
Het iets meer naar voren gerichte profiel
In de foto links zijn mijn hals en tweede kin lichtjes verborgen door mijn jas, want soms is het enige wat nodig is om een beeld te manipuleren, jezelf ingraven in een bos bont. Bovendien heb ik mijn gezicht in een hoek gezet zodat het bijna evenwijdig is aan de camera met mijn nek nog eens uitgerekt om de illusie van een kaaklijn te creëren. Dit is eigenlijk vanuit een lage hoek gefilmd, maar het effect was niet automatisch “dikmakend”.
Aan de rechterkant ben ik aan het rollen met die wiebelige stukjes. Met mijn jas open en mijn gezicht bijna frontaal, zie je de vele lagen ervan. Bovendien is mijn hoofd naar achteren gekanteld in plaats van naar beneden, waardoor wat er onder de kinnen gebeurt des te beter zichtbaar is.
De voorkant
Er valt veel voor te zeggen om je hoofd zo naar beneden in de camera te buigen dat je ogen verder uit elkaar lijken te staan en je kaak heel puntig is afgetekend. Voor deze “dunne” foto heb ik mijn ogen wijd gemaakt, mijn tong op het dak van mijn mond gelegd, mijn nek verlengd, en die verlengde nek nog verder naar buiten gestoken om meer afstand tot mijn kinnen te creëren.
En wat de tweede foto betreft, dit is ongeveer hoe ik eruit zou zien voor de meeste voorbijgangers die me van een zeer rechte afstand zouden zien. Er is geen hoek of tong trucs.
De opgewonden lach
Geloof het of niet, maar er was nauwelijks iets veranderd aan de hoek van mijn gezicht voor deze twee foto’s, wat bewijst hoe verschillend twee lenzen van elkaar kunnen zijn. De eerste paar jaar van mijn leven als blogger gebruikte ik de lens waarmee ik de bovenstaande “dunne” foto nam. De oude ik wist niet dat er veel lenzen zijn die je gezicht en lichaam smaller maken. Ze worden niet verkocht als “maak me dunner” camera’s of iets dergelijks. Maar het gebeurt.
Naast het feit dat de apparatuur anders is, werd mijn hoofd naar buiten geduwd om de dunnere, wilde blik te krijgen, terwijl de dikke foto gewoon een eerlijke weergave is van mijn dik zijn.
De halve lach
Ik ben ervan overtuigd dat modellen in de modefotografie vaker dan we denken hun wangen naar binnen zuigen. Het maakt het ongelooflijk moeilijk om te glimlachen, maar veel modellen lijken toch nooit te glimlachen op hun foto’s.
Oh, het is nu allemaal duidelijk.
The Big Smile
En hier laat ik me helemaal gaan. De linker foto is zowat het perfecte voorbeeld van wat er gebeurt als je van hoog, hoog boven je fotografeert. Het lijkt erop dat hoe hoger de camera hangt, hoe minder vet er zichtbaar is op het gezicht. Vertrouw dus alsjeblieft niet te veel op luchtfoto’s.
Op het vet-groeien-me, weet je nog dat ik zei dat mensen vaak denken dat foto’s van bovenaf je altijd slanker doen lijken? Soms gaat het er niet eens om hoe hoog of laag de camera staat ten opzichte van je gezicht. Soms gaat het erom hoe ver je je kin in je nek duwt, zodat alle dikke stukjes in elkaar overlopen. Beide foto’s zijn genomen terwijl mijn partner op een trapladder stond.
The Profile Selfie
Wanneer ik met echte selfie-enthousiastelingen praat, geven ze meestal aan dat hun grootste aantrekkingskracht van deze versie van zelfportretten ligt in de mogelijkheid om je beeld te controleren. Het ding over het hebben van volledige controle over je beeld in een camera, echter, is dat het ook gemakkelijker maakt om te controleren hoe slank of plus size je eruit ziet. Ik zeg niet dat dit goed of slecht is. Ieder individu heeft het recht om te kiezen hoe hij zich presenteert. Ik zeg alleen dat selfies geven ons tal van mogelijkheden om te kijken, nou ja, niet hoe-we-real-look.
Met een simpele draai van mijn hoofd in de tweede foto hier, de molligheid van mijn gezicht is duidelijker dan in een rechtere-facing shot.
De kijkende selfie
Hoewel beide foto’s genomen zijn vanuit de “gevreesde” lage hoek waar zoveel mensen een hekel aan hebben omdat ze “Ew, dubbele kinnen” zeggen, ziet de ene er duidelijk slanker uit dan de andere. Het belangrijkste verschil? Hoe uit het midden mijn gezicht stond ten opzichte van de lens. Iets meer rechtopstaande foto’s zoals de rechter geven een realistischer beeld van hoe mensen eruit zien als je ze recht aankijkt.
De schuine hoek selfie
Ik herhaal: soms is het enige wat je nodig hebt om de illusie van een kaaklijn te wekken, het verbergen van je eigenlijke kaaklijn. En soms is het enige wat nodig is om de wereld te laten zien hoe dik je eigenlijk bent, je gezichtsvet in je schouder te schuiven.
De Close-Up Selfie
Logica zou dicteren dat hoe dichter je bij een camera bent, hoe minder van je lichaam duidelijk in beeld is. Als je foto’s ziet van de gezichten van modellen die er langwerpig uitzien en geen mooie, harde delen hebben, bedenk dan dat ze waarschijnlijk wel harde delen hebben. Ze zijn alleen niet zichtbaar in de camera.
De selfie van voren
Op de linkerfoto zit ik in mijn jas te chillen, zodat je niet kunt zien hoe dik mijn gezicht is. Een poezelige lip maakt je wangen ook slanker. Misschien nog een reden waarom zoveel catwalk modellen pruilen…
De rechter foto is hoe ik eruit zie wanneer ik lichtjes glimlach en mijn hoofd niet omhoog gekanteld is alsof ik hoop iets super fascinerends te vinden op het plafond van mijn kantoorgebouw.
Wat bewijst dit nu echt?
Ik deel deze foto’s en methoden voor afslanken versus vetmesten niet zodat mensen ze kunnen lezen en overgaan tot het afslanken van hun foto’s. Mijn doel is precies het tegenovergestelde.
Persoonlijk streef ik er nooit naar om er op mijn foto’s kleiner uit te zien, omdat ik vind dat het beeldmateriaal dat we consumeren en anderen laten consumeren zo eerlijk en realistisch mogelijk moet zijn. Als dat het geval zou zijn in de mainstream media, in mode editorials en in reclamecampagnes, weet ik zeker dat de meesten van ons zouden opgroeien met een breder begrip van de vele manieren waarop je als individu in deze wereld kunt bestaan.
Het concept van “één ideaal lichaamstype” zou misschien ophouden relevant te zijn, en meer kinderen zouden opgroeien met het besef dat de meeste mensen een soort unieke vetzak op hun lichaam hebben. Misschien zouden we dan zelfs afstappen van het idee van “het aspirationele plus size lichaam”, waarbij een vrouw een perfecte zandlopervorm heeft, met geen vet dat echt schommelt buiten haar borst en billen. De meeste vrouwen met een maatje meer hebben zichtbaar vet, een onderkin, een dikke nek en een wiebelige buik. En de meeste vrouwen, ongeacht hun maat, hebben ergens vet op hun lichaam.
Ik begrijp dat het bijna onmogelijk is om zeker te weten van wie de foto’s zijn gemanipuleerd en van wie niet, maar daarom denk ik dat het ongelooflijk belangrijk is om alles wat we online of in tijdschriften zien met een korreltje zout te nemen. Vergeet niet dat het een deel van het werk van een model is om “haar hoeken te kennen.” Vergeet niet dat de fotograaf een heleboel lenzen kan gebruiken. Denk eraan dat het internet wordt samengesteld door mensen, en mensen liegen. Onthoud dat je het recht hebt om jezelf en je imago te presenteren hoe je maar wilt, maar dat hoe eerlijker je bent over hoe je eruitziet, hoe beter je te relativeren bent voor mensen met een vergelijkbaar lichaam als het jouwe.
Wanneer het aankomt op plus size beeldmateriaal (of beeldmateriaal dat een gemarginaliseerd lichaamstype vertegenwoordigt), denk ik dat het des te belangrijker is om zo echt mogelijk te zijn. Dik zijn is een van de meest gestigmatiseerde kenmerken in de hedendaagse cultuur. En ik geloof niet dat het ooit kan worden gedestigmatiseerd, tenzij het eerst wordt genormaliseerd. Om het te normaliseren? Nou, we moeten het zien. Dus alsjeblieft: Probeer die kinnen niet te verbergen.
Beelden: Marie Southard Ospina
Geef een antwoord