10 jaar later: The Death of Chris Kanyon

Het was 10 jaar geleden op zondag 2 april 2010 dat veel worstel fans het verschrikkelijke nieuws te horen kregen – Chris Kanyon, die uitkwam voor ECW, WCW, WWE, en TNA/IMPACT Wrestling, was overleden. Wat nog hartverscheurender was, was dat Chris’ dood als zelfmoord werd bestempeld, omdat zijn broer zijn lichaam had gevonden naast een fles antidepressiva met een verontschuldigingsbriefje voor zijn daden. Kanyon, die pas drie jaar eerder, in 2007, met pensioen was gegaan, had decennia lang geworsteld als homoseksueel in het geheim, en hoewel dat binnen de worstelindustrie bekend was onder goede vrienden, kwam hij pas na zijn ontslag bij WWE in 2004 eindelijk in het openbaar uit de kast. Helaas zou Chris nooit de opkomst van LGBTQ+ worstelaars meemaken in de industrie waar hij een groot deel van zijn leven zo van had gehouden. Terwijl sportentertainers als Chris, Pat Patterson, The Grand Wizard, Terry Garvin en voormalig AJW wereldkampioen Sandy Parker hun seksualiteit verborgen moesten houden in de schaduw, zijn vandaag de dag artiesten van WWE’s Sonya Deville tot AEW Women’s Champion Nyla Rose, van NXT’s Jake Atlas tot IMPACT Wrestling’s Keira Hogan, tot indie sterren als EFFY, Parrow, Charlie Morgan, en Kris Wolf, allemaal sterren geworden terwijl ze open zijn met hun seksualiteit.

Chris Kanyon, afkomstig uit Queens, New York, begon zijn carrière in het professionele worstelen in 1992. In zijn eerste stappen in het indieworstelen speelde hij samen met toekomstig WCW-teamgenoot Billy Kidman in een tag-team dat gebaseerd was op het feit dat ze ijshockeyspelers waren. Een jaar na zijn start vond hij al snel werk als versterking voor WWF en Smokey Mountain Wrestling (SMW) en in 1994 werkte hij voor het originele ECW. James Mitchell zag belofte in de jonge worstelaar en hielp hem verder met zijn opleiding door hem te laten werken met de Wild Samoans en de Fabulous Moolah & Mae Young.

In 1995 werd hij getekend door WCW en werkte een groot deel van het jaar als een low card worstelaar op hun mindere shows, totdat hij werd gekoppeld aan Mark Starr (ironisch genoeg zijn eerste tegenstander in WCW in singles actie) in het tag team Men At Work, waar ze zich kleedden als bouwvakkers. In de lente van 1996 vocht Men At Work tegen The Steiner Brothers, The Road Warriors, The Nasty Boys, en Harlem Heat, maar waren altijd voer voor de meer populaire teams. Na een verlies tegen Harlem Heat op WCW Saturday Night in mei van dat jaar, werden Men At Work ontbonden en Chris Kanyon verdween van WCW televisie.

Tegen het einde van 1996, keerde Kanyon terug op de weg voor WCW, maar deze keer onder een masker als Mortis. Hij werd gemanaged door James Vanderburg, raakte in gevecht met de ongeslagen Glacier en maakte zijn debuut in de ring als het gemaskerde monster tijdens WCW Uncensored in maart 1997. Mortis verloor van Glacier, maar de wedstrijd eindigde met het debuut van Wrath (voormalig WWF Superstar Adam Bomb en toekomstig KroniK lid Bryan Clark), die Mortis hielp Glacier te verslaan. Mortis en Wrath zouden een nieuw tag team worden en het opnemen tegen o.a. Harlem Heat, The Steiner Brothers, Faces of Fear (Meng & The Barbarian) en The Outsiders (Kevin Nash & Scott Hall), maar helaas was het eindresultaat opvallend gelijk aan de situatie die Kanyon had meegemaakt in Men At Work – starend naar de lichten van de arena. In het enkelspel deed Mortis het iets beter – hij won van Juventud Guerrera, Psicosis, en Ernest “The Cat” Miller, en verdiende een WCW United States titel wedstrijd tegen Diamond Dallas Page en WCW World Television titel wedstrijd tegen Booker T op Monday Nitro. Maar Mortis had zijn beloop gehad, en na een verlies tegen DDP voor de US titel opnieuw op WCW Thunder op 12 februari 1998, werd Mortis van de televisie gehaald. De wedstrijd was een inwijding voor Mortis, die eerder had geprobeerd om lid te worden van Raven’s Flock. Toen dat niet lukte, verdween hij weer.

Chris Kanyon werd weer van de televisie gehaald en maakte zich op voor zijn volgende herpakking, die die zomer begon. Hij keerde ongemaskerd terug, nu gewoon bekend als Kanyon, en richtte zich tegen de Flock omdat ze hem hadden afgewezen. Hij versloeg Perry Saturn op WCW/nWo Great American Bash die juni en de volgende nacht op Nitro versloeg hij Sick Boy. Hij richtte zijn pijlen toen op Raven zelf, en vormde een losse alliantie met Saturn, die zelf uit de Flock was gezet. De nieuwe alliantie was echter van korte duur, en Kanyon keerde zich uiteindelijk tegen Saturn en sloot zich aan bij Raven’s eenheid van buitenbeentjes. Zelfs na het uiteenvallen van de Flock, bleef Kanyon aan de zijde van Raven staan. Het was tijdens deze periode dat zijn beroemde “Wie is er beter dan Kanyon?” regel opkwam – wat altijd resulteerde in het publiek dat antwoordde “IEDEREEN!”. Kanyon zou WCW tijdelijk verlaten om als stuntman te werken voor de Jesse Ventura Story, die in 1999 uitkwam.

Chris Kanyon keerde begin 1999 terug naar WCW en hielp zijn voormalige Flock-maten Raven en Saturn de WCW World Tag Team titels te winnen, voordat hij de groep verliet om zich aan te sluiten bij DDP’s nieuwe stal, The Jersey Triad, naast Bam Bigelow. De groep was van korte duur en verdween in de zomer van 1999, maar het bezorgde Kanyon wel zijn eerste titel in WCW – de WCW World Tag Team titels. De Triade had een unieke clausule in hun overwinningen, in die zin dat alle drie de mannen gebruikt mochten worden tijdens een titelverdediging, in een uitbreiding van de Freebirds Regel. Na de ontbinding van de Triade ging Kanyon terug naar stuntwerk in Hollywood, waar hij meewerkte aan de WCW-film Ready to Rumble.

Toen hij voor de tweede keer terugkeerde uit Hollywood, keerde hij terug als de flamboyante Chris “Champagne” Kanyon, een man die gewend was geraakt aan zijn Hollywood-behandeling. Hij vocht kort met DDP en Bam Bam, maar toen Kevin Sullivan eind 1999 de rol van boeker overnam, werd hij opnieuw van TV gehaald. In de lente van 2000 had Vince Russo de leiding overgenomen en Kanyon keerde terug als een bondgenoot van DDP, alvorens zich opnieuw tegen hem te keren om zich bij Russo’s New Blood factie aan te sluiten. Als “Positively” Chris Kanyon (een woordspeling op DDP’s Positively Page autobiografie die onlangs was uitgekomen), verfde hij zijn haar blond en vocht hij opnieuw met Page. Hij werd de helft van één van WCW’s slechtste gimmick wedstrijden toen hij Buff Bagwell ontmoette in de Judy Bagwell on a Forklift Match op New Blood Rising in augustus. Kort na die wedstrijd verliet Kanyon WCW.

Kanyon tekende weer bij WCW in het begin van 2001 en keerde terug naar de vete met DDP, maar toen gebeurde er iets – WCW werd verkocht aan rivalen, WWF. De vete loste op, maar Kanyon was een van de weinige WCW sterren die overstapte naar de WWF en debuteerde die juli als onderdeel van The Alliance. Kort na zijn debuut gaf Alliance manager Stephanie McMahon Kanyon het WCW United States Championship dat Booker T in handen had. Booker T had de US titel gewonnen voor de WWF aankoop, door Rick Steiner te verslaan op WCW Greed die maart, maar die nu ook het WCW Wereld Zwaargewicht Kampioenschap bezat, nadat hij Scott Steiner had verslagen op de laatste aflevering van Nitro. Het kostte de WWF slechts 20 dagen om iets te doen wat WCW in zes jaar nooit had gedaan – Chris Kanyon een enkelspel titel geven.

Kanyon weerstond uitdagingen van Kane, Edge, Essa Rios en Scotty 2 Hottie in zijn 46 dagen durende bewind als US Champion in de WWF, voordat hij de titel verloor aan Tajiri op Raw in september. Tegen die tijd had hij al zijn tweede titel in WWF op zak – de WWF World Tag Team titels – die hij won samen met zijn een-twee-drie bondgenoot/vijand Diamond Dallas Page. De twee hadden de APA (Farooq & Bradshaw) verslagen op SmackDown die augustus (maar verloren ze 12 dagen later op SummerSlam 2001 aan de Brothers of Destruction, The Undertaker & Kane). Jammer genoeg, voordat de Alliance Invasion hoek kon worden uitgespeeld, scheurde Kanyon zijn ACL in een dark match tegen een jonge Randy Orton. De tragedie zou echter snel na zijn herstel weer toeslaan. Tijdens een stage bij WWE’s ontwikkelingsorganisatie Ohio Valley Wrestling (OVW) in mei 2002, blesseerde hij zijn schouder en moest opnieuw geopereerd worden. Tot overmaat van ramp kreeg hij een allergische reactie op de medicijnen van de operatie en bracht hij weken door in het ziekenhuis met vocht in zijn longen. Pas in februari 2003 keerde hij terug op WWE-televisie. Jammer genoeg vond WWE niets voor Kanyon bij zijn terugkeer en na sporadische optredens en een opeenstapeling van verliezen, werd hij in februari 2004 vrijgelaten.

Na zijn vrijlating keerde hij voor het eerst sinds zijn voor-WCW dagen terug naar de indies in de VS. Hij werkte voor verschillende indies in de VS en Canada, waaronder een optreden bij Pro Wrestling Guerrilla (PWG) tijdens PWG Astonishing Christmas in december 2005 tegen een pre-King of Dong Style Joey Ryan. Diezelfde maand maakte hij zijn enige optreden in de ring voor TNA/IMPACT Wrestling, tegenover zijn oude WCW rivaal Raven op TNA Turning Point 2005. Daarna trad hij steeds minder op en trok zich terug naar huis, waar hij zijn laatste jaren doorbracht in zijn woonplaats New York Wrestling Connection (NYWC). In 2007 trok hij zich definitief terug uit de business.

Tientallen jaren, zoals beschreven in zijn autobiografie, Wrestling Reality: The Life and Mind of Chris Kanyon, Wrestling’s Gay Superstar (2004), heeft Chris Kanyon, echte naam Christopher Morgan Klucsarits, decennialang een heftige interne strijd gevoerd om zijn homoseksualiteit geheim te houden – voor boekers, andere worstelaars en de fans. Tijdens Kanyon’s generatie was openlijk homoseksueel zijn een doodvonnis voor worstelaars, en op homoseksualiteit gebaseerde gimmicks werden meestal gegeven aan hetero worstelaars en ontworpen om “heat” te krijgen in plaats van de mensen in het publiek te inspireren die zelf LGBTQ+ waren. Hij deed veel moeite om zijn ware identiteit te verbergen en werd op het scherm als iets heel anders verkocht – tijdens een kortstondige hoek in WWE, kreeg hij ruzie met Matt Hardy nadat hij met Lita had geflirt.

Chris Kanyon wordt door velen herinnerd om zijn briljante geest voor innovatie in de ring. Hij creëerde bewegingen die mensen nog nooit eerder hadden gezien, wat voormalig WCW- en TNA-omroeper Mike Tenay inspireerde om hem tijdens uitzendingen te bestempelen als “The Innovator of Offense”. Het is een tragische schande dat een man die met elke vezel van zijn wezen van de industrie hield, nooit de kans heeft gekregen om in de ring de mensen te inspireren waarvan hij gedwongen was om te onderdrukken dat hij er deel van uitmaakte – de LGBTQ+ gemeenschap. Gelukkig, dankzij het internet, zal Kanyon’s nalatenschap voor altijd voortleven, als een van de pioniers van de homoseksuele worstelaars die hun eigen welzijn opofferden zodat homoseksuele worstelaars hun stempel kunnen drukken. En gelukkig, kan dat openlijk doen zonder zo geschaduwd te worden als Chris Kanyon deed tijdens zijn eigen leven en carrière.

Zit hier nu te huilen.

Wie beter, toch? Nu, we hebben @Parrow_ @SonyaDevilleWWE, @EFFYlives, @realfredrosser, maar Chris Kanyon zette zijn laars in de deur voor anderen.

– TheAtlanticVamp (@TheAtlanticVamp) April 3, 2020